وَتَذَرُونَ ٱلۡأٓخِرَةَ
و آخرت را رها میکنید.
وُجُوهٞ يَوۡمَئِذٖ نَّاضِرَةٌ
آن روز چهرههایی تازه (و شاداب) است.
إِلَىٰ رَبِّهَا نَاظِرَةٞ
به سوی پروردگارش مینگرد.
وَوُجُوهٞ يَوۡمَئِذِۭ بَاسِرَةٞ
و در آن روز چهرههایی عبوس (و درهم کشیده) است.
تَظُنُّ أَن يُفۡعَلَ بِهَا فَاقِرَةٞ
یقین دارد که آسیبی کمرشکن به او میرسد.
كَلَّآ إِذَا بَلَغَتِ ٱلتَّرَاقِيَ
آری، چون (جان) به گلوگاهش برسد.
وَقِيلَ مَنۡۜ رَاقٖ
و گفته شود: چه کسی است که افسون بخواند؟ (و او را نجات دهد).
وَظَنَّ أَنَّهُ ٱلۡفِرَاقُ
و یقین کند که زمان جدایی (از دنیا) است.
وَٱلۡتَفَّتِ ٱلسَّاقُ بِٱلسَّاقِ
و ساقها (ی پایش) به هم بپیچد.
إِلَىٰ رَبِّكَ يَوۡمَئِذٍ ٱلۡمَسَاقُ
در آن روز راندن (و مسیر همه) به سوی پروردگارت خواهد بود.
فَلَا صَدَّقَ وَلَا صَلَّىٰ
پس (او) نه تصدیق کرده است و نه نماز گزارده است.