وَبَنَيۡنَا فَوۡقَكُمۡ سَبۡعٗا شِدَادٗا
وبر فرار شما هفت (آسمان) اشوار بنا کردیم.
وَجَعَلۡنَا سِرَاجٗا وَهَّاجٗا
و (خورشید را) چراغی درخشان آفریدیم.
وَأَنزَلۡنَا مِنَ ٱلۡمُعۡصِرَٰتِ مَآءٗ ثَجَّاجٗا
واز ابرهای باران زا آبی فراوان فروفرشاریم
لِّنُخۡرِجَ بِهِۦ حَبّٗا وَنَبَاتٗا
تا بدان دانه وگیاه بسیار برویانیم.
وَجَنَّـٰتٍ أَلۡفَافًا
و با غهایی پر درخت (با آن آب پرورش دهیم).
إِنَّ يَوۡمَ ٱلۡفَصۡلِ كَانَ مِيقَٰتٗا
بی گمان روز داوری (وجدای) میعاد (همگان) است.
يَوۡمَ يُنفَخُ فِي ٱلصُّورِ فَتَأۡتُونَ أَفۡوَاجٗا
روزی که در " صور" دمیده می شود, سپس شما گروه گروه (به محشر) می آیید.
وَفُتِحَتِ ٱلسَّمَآءُ فَكَانَتۡ أَبۡوَٰبٗا
و آسمان گشوده می شود, پس دروازه, دروازه می گردد.
وَسُيِّرَتِ ٱلۡجِبَالُ فَكَانَتۡ سَرَابًا
و کوهها به حرکت آنید, پس (چون) سراب گردند.
إِنَّ جَهَنَّمَ كَانَتۡ مِرۡصَادٗا
وبی گمان جهنم کمینگاهی است.