حَدَآئِقَ وَأَعۡنَٰبٗا
با غها (ی میوه) و تاکستانها.
وَكَوَاعِبَ أَتۡرَابٗا
وحوریانی جوان وهم سن وسال.
وَكَأۡسٗا دِهَاقٗا
وجامهایی لبریز وپیاپی (از شراب پاکیزه بهشت).
لَّا يَسۡمَعُونَ فِيهَا لَغۡوٗا وَلَا كِذَّـٰبٗا
در آنجا نه سخن بیهوده ای می شنوند ونه دروغی.
جَزَآءٗ مِّن رَّبِّكَ عَطَآءً حِسَابٗا
(این) پاداش از جانب پروردگارتوانیست وبختشی بنده (ودر خور آنهاست).
رَّبِّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَمَا بَيۡنَهُمَا ٱلرَّحۡمَٰنِۖ لَا يَمۡلِكُونَ مِنۡهُ خِطَابٗا
(همان) پروردگار آسمانها وزمین, وآنجه در میان آنهاست, (همان خدای) رحمان هیچ کس (درآن روز) یارای سخن گفتن با اوندارد.
يَوۡمَ يَقُومُ ٱلرُّوحُ وَٱلۡمَلَـٰٓئِكَةُ صَفّٗاۖ لَّا يَتَكَلَّمُونَ إِلَّا مَنۡ أَذِنَ لَهُ ٱلرَّحۡمَٰنُ وَقَالَ صَوَابٗا
روزی که روح (= جبرییل) وفرشتگان به صف ایستند, هیچ کس سخن نگویید, جز کسی که خدای رحمان به او اجازه داده, و(او) سخن درست (وصواب) گوید.
ذَٰلِكَ ٱلۡيَوۡمُ ٱلۡحَقُّۖ فَمَن شَآءَ ٱتَّخَذَ إِلَىٰ رَبِّهِۦ مَـَٔابًا
آن روز حق است, پس هر کس که بخواهد بازگشتگاهی به سوی پروردگارش بر گزنید.