كَلَّا لَمَّا يَقۡضِ مَآ أَمَرَهُۥ
هرگز چنین نیست, (که او می پندارد) او هنوز آنچه را که (خدا) فرمان داده, به جای نیاورده است.
فَلۡيَنظُرِ ٱلۡإِنسَٰنُ إِلَىٰ طَعَامِهِۦٓ
پس انسان باید به غذای خود بنگرد.
أَنَّا صَبَبۡنَا ٱلۡمَآءَ صَبّٗا
بی گمان ما آب فراوان (از آسمان) فروریختیم.
ثُمَّ شَقَقۡنَا ٱلۡأَرۡضَ شَقّٗا
سپس زمین را به نیکی شگافتیم.
فَأَنۢبَتۡنَا فِيهَا حَبّٗا
آنگاه در آن دانه (های فراون) رویاندیم.
وَعِنَبٗا وَقَضۡبٗا
وانگور وسبزی (بسیار).
وَزَيۡتُونٗا وَنَخۡلٗا
و زیتون ونخل.
وَحَدَآئِقَ غُلۡبٗا
وبا غهایی (ابنوه و) پردرخت.
وَفَٰكِهَةٗ وَأَبّٗا
و(انواع) میوه و علوفه (پدید آوردیم).
مَّتَٰعٗا لَّكُمۡ وَلِأَنۡعَٰمِكُمۡ
(همۀ اینها) برای بهره گیری شما وچهار یایانتان است.
فَإِذَا جَآءَتِ ٱلصَّآخَّةُ
پس هنگامی که (آن) صدای مهیب (قیامت) فرا رسد.