ٱلَّذِينَ طَغَوۡاْ فِي ٱلۡبِلَٰدِ
(همان) کسانی که در شهرها طغیان (وسرکشی) کردند.
فَأَكۡثَرُواْ فِيهَا ٱلۡفَسَادَ
پس در آنها بسیار فساد به بار آوردند.
فَصَبَّ عَلَيۡهِمۡ رَبُّكَ سَوۡطَ عَذَابٍ
آنگاه پروردگارت تازیانه عذاب را بر آنان فرو آورد.
إِنَّ رَبَّكَ لَبِٱلۡمِرۡصَادِ
یقیناً پروردگارتو در کمین گاه است.
فَأَمَّا ٱلۡإِنسَٰنُ إِذَا مَا ٱبۡتَلَىٰهُ رَبُّهُۥ فَأَكۡرَمَهُۥ وَنَعَّمَهُۥ فَيَقُولُ رَبِّيٓ أَكۡرَمَنِ
پس اما انسان هنگانمی که پروردگارش اورا بیازماید و اورا گرامی دارد و به او نعمت بخشد, (مغرور می شود و) می گوید: «پروردگارم مرا گرامی داشته است».
وَأَمَّآ إِذَا مَا ٱبۡتَلَىٰهُ فَقَدَرَ عَلَيۡهِ رِزۡقَهُۥ فَيَقُولُ رَبِّيٓ أَهَٰنَنِ
و اما هنگامی که اورا بیازماید, پس روزیش را بر او تنگ گیرد (نا اسید می شود و) می گوید: «پروردگارم مرا خوار کرده است».
كَلَّاۖ بَل لَّا تُكۡرِمُونَ ٱلۡيَتِيمَ
هرگز چنین نیست (که شما می پندارید), بلگه یتیم را گرامی نمی دارید.
وَلَا تَحَـٰٓضُّونَ عَلَىٰ طَعَامِ ٱلۡمِسۡكِينِ
و یکدیگر را بر اطعام مستمندان ترغیب وتشویق نمی کنید.
نتائج البحث
