فَلَا ٱقۡتَحَمَ ٱلۡعَقَبَةَ
پس به گردنۀ (سخت) قدم نگذاشت (ونیامد).
وَمَآ أَدۡرَىٰكَ مَا ٱلۡعَقَبَةُ
و تو چه دانی گردنۀ (سخت) چیست؟
فَكُّ رَقَبَةٍ
آزاد کردن برده است.
أَوۡ إِطۡعَٰمٞ فِي يَوۡمٖ ذِي مَسۡغَبَةٖ
یا طعام دادن در روز قحطی (وگرسنگی),
يَتِيمٗا ذَا مَقۡرَبَةٍ
یتیمی از خویشاوندان,
أَوۡ مِسۡكِينٗا ذَا مَتۡرَبَةٖ
یا مستمندی خاک نشین را,
ثُمَّ كَانَ مِنَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَتَوَاصَوۡاْ بِٱلصَّبۡرِ وَتَوَاصَوۡاْ بِٱلۡمَرۡحَمَةِ
آنگاه از کسانی باشد که ایمان آورده اند ویکدیگر را به صبر سفارش کرده اند, ویکدیگرا به (محبت و) مهربانی توصیه نموده اند.
أُوْلَـٰٓئِكَ أَصۡحَٰبُ ٱلۡمَيۡمَنَةِ
اینان اهل سعادتند (که فامۀ اعمالشان به دست راستشان می دهند وبه بهشت می روند).
وَٱلَّذِينَ كَفَرُواْ بِـَٔايَٰتِنَا هُمۡ أَصۡحَٰبُ ٱلۡمَشۡـَٔمَةِ
وکسانی که به آیات (ونشانه های) ما کفر ورزیدند, آنان اهل شقاوتند (که نامۀ اعمالشان به دست چیشان داده می شود وبه جهنم می روند).
نتائج البحث
