إِنَّ مَا تُوعَدُونَ لَأٓتٖۖ وَمَآ أَنتُم بِمُعۡجِزِينَ
مسلّماً آنچه به شما وعده داده می شود, خواهد آمد, وشما نمی توانيد (خدا را) ناتوان سازيد (واز کيفر الهی فرار کنيد).
قُلۡ يَٰقَوۡمِ ٱعۡمَلُواْ عَلَىٰ مَكَانَتِكُمۡ إِنِّي عَامِلٞۖ فَسَوۡفَ تَعۡلَمُونَ مَن تَكُونُ لَهُۥ عَٰقِبَةُ ٱلدَّارِۚ إِنَّهُۥ لَا يُفۡلِحُ ٱلظَّـٰلِمُونَ
بگو: «ای قوم من! به شيوۀ خود عمل کنيد, همانا من (نيز به شيوۀ خود) عمل می کنم, اما بزودی خواهيد دانست که چه کسی سرانجام نيک خواهد داشت, بتحقيق ستمکاران رستگار نخواهند شد».
وَجَعَلُواْ لِلَّهِ مِمَّا ذَرَأَ مِنَ ٱلۡحَرۡثِ وَٱلۡأَنۡعَٰمِ نَصِيبٗا فَقَالُواْ هَٰذَا لِلَّهِ بِزَعۡمِهِمۡ وَهَٰذَا لِشُرَكَآئِنَاۖ فَمَا كَانَ لِشُرَكَآئِهِمۡ فَلَا يَصِلُ إِلَى ٱللَّهِۖ وَمَا كَانَ لِلَّهِ فَهُوَ يَصِلُ إِلَىٰ شُرَكَآئِهِمۡۗ سَآءَ مَا يَحۡكُمُونَ
و(مشرکان) از آنچه خداوند از زراعت وچهارپايان آفريده است, بهره ای برای او قرار دادند (ونيز بهره ای برای بتها) وبه گمان خود گفتند: «اين برای خداست, واين (هم) برای شريکان ما (= بتها) است, پس آنچه از آنِ شريکانشان بود به خدا نمی رسيد, وآنچه از آنِ خدا بود, به شريکانشان می رسيد, چه بد حکم می کنند.
وَكَذَٰلِكَ زَيَّنَ لِكَثِيرٖ مِّنَ ٱلۡمُشۡرِكِينَ قَتۡلَ أَوۡلَٰدِهِمۡ شُرَكَآؤُهُمۡ لِيُرۡدُوهُمۡ وَلِيَلۡبِسُواْ عَلَيۡهِمۡ دِينَهُمۡۖ وَلَوۡ شَآءَ ٱللَّهُ مَا فَعَلُوهُۖ فَذَرۡهُمۡ وَمَا يَفۡتَرُونَ
واين چنين شريکانشان برای بسياری از مشرکان؛ کشتن فرزندانشان را آراسته جلوه دادند. تا هلاکشان کنند, وآيين شان را برآنان مشتبه سازند, واگر خدا می خواست, چنين نمی کردند, پس آنهارا با تهمت هايشان واگذار.