وَإِذۡ يَمۡكُرُ بِكَ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ لِيُثۡبِتُوكَ أَوۡ يَقۡتُلُوكَ أَوۡ يُخۡرِجُوكَۚ وَيَمۡكُرُونَ وَيَمۡكُرُ ٱللَّهُۖ وَٱللَّهُ خَيۡرُ ٱلۡمَٰكِرِينَ
و (به یاد آور) آنگاه که کافران در (بارۀ) تو نقشه می کشیدند, که تو را به زندان بیفکنند, یا تو را بکشند, ویا (از مکه) بیرونت کنند, آنها چاره ومکرمی اندیشیدند, وخدا (هم) تدبیر می کرد, وخداوند بهترین (چاره جویان و) تدبیر کنندگان است.
وَإِذَا تُتۡلَىٰ عَلَيۡهِمۡ ءَايَٰتُنَا قَالُواْ قَدۡ سَمِعۡنَا لَوۡ نَشَآءُ لَقُلۡنَا مِثۡلَ هَٰذَآ إِنۡ هَٰذَآ إِلَّآ أَسَٰطِيرُ ٱلۡأَوَّلِينَ
وچون آیات ما بر آنها خوانده شود, گویند: «همانا شیندیم, اگر ما (هم) بخواهیم, مانند آن را می گوییم, اینها جز افسانه های پیشینیان نیست».
وَإِذۡ قَالُواْ ٱللَّهُمَّ إِن كَانَ هَٰذَا هُوَ ٱلۡحَقَّ مِنۡ عِندِكَ فَأَمۡطِرۡ عَلَيۡنَا حِجَارَةٗ مِّنَ ٱلسَّمَآءِ أَوِ ٱئۡتِنَا بِعَذَابٍ أَلِيمٖ
و (به یاد آور) آنگاه که گفتند: «پروردگارا! اگر این (قرآن) حق است, واز جانب توست, پس از آسمان سنگی بر ما بباران, یا عذاب دردناکی بر ما بفرست».
وَمَا كَانَ ٱللَّهُ لِيُعَذِّبَهُمۡ وَأَنتَ فِيهِمۡۚ وَمَا كَانَ ٱللَّهُ مُعَذِّبَهُمۡ وَهُمۡ يَسۡتَغۡفِرُونَ
وتا تو (ای پیامبر) در میان آنها هستی, خداوند آنها را عذاب نخواهد کرد, و(نیز) تا زمانی که استغفار می کنند؛ خداوند عذابشان نمی کند.