قَالُواْ لَا تَوۡجَلۡ إِنَّا نُبَشِّرُكَ بِغُلَٰمٍ عَلِيمٖ
گفتند:« نترس، بی گمان ما تو را به پسری دانا بشارت می دهیم »
قَالَ أَبَشَّرۡتُمُونِي عَلَىٰٓ أَن مَّسَّنِيَ ٱلۡكِبَرُ فَبِمَ تُبَشِّرُونَ
(ابراهیم) گفت: « آیا به من (این) بشارت می دهید با اینکه پیری به من رسیده است ؟ پس به چه چیز بشارت می دهید ؟! ».
قَالُواْ بَشَّرۡنَٰكَ بِٱلۡحَقِّ فَلَا تَكُن مِّنَ ٱلۡقَٰنِطِينَ
گفتند :« تو را به حق بشارت دادیم، پس از نا امیدان نباش ».
قَالَ وَمَن يَقۡنَطُ مِن رَّحۡمَةِ رَبِّهِۦٓ إِلَّا ٱلضَّآلُّونَ
(ابراهیم) گفت: «و چه کسی جز گمراهان از رحمت پروردگارش نا امید می شود؟! ».
قَالَ فَمَا خَطۡبُكُمۡ أَيُّهَا ٱلۡمُرۡسَلُونَ
(آنگاه) گفت :«پس ای فرستادگان (خدا) مقصود شما چیست ؟ ».
قَالُوٓاْ إِنَّآ أُرۡسِلۡنَآ إِلَىٰ قَوۡمٖ مُّجۡرِمِينَ
گفتند:« همانا ما به سوی قوم گنهکار فرستاده شده ایم (تا آنها را هلاک کنیم).
إِلَّآ ءَالَ لُوطٍ إِنَّا لَمُنَجُّوهُمۡ أَجۡمَعِينَ
جز خاندان لوط که ما حتماً همه ی آنها را نجات خواهیم داد.
إِلَّا ٱمۡرَأَتَهُۥ قَدَّرۡنَآ إِنَّهَا لَمِنَ ٱلۡغَٰبِرِينَ
مگر همسر او که مقدر داشتیم او قطعاً از بازماندگان (و هلاکت شوند گان) باشد ».