وَلَمَّا دَخَلُواْ عَلَىٰ يُوسُفَ ءَاوَىٰٓ إِلَيۡهِ أَخَاهُۖ قَالَ إِنِّيٓ أَنَا۠ أَخُوكَ فَلَا تَبۡتَئِسۡ بِمَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ
അവര് യൂസുഫിന്റെ അടുത്ത് കടന്ന് ചെന്നപ്പോള് അദ്ദേഹം തന്റെ സഹോദരനെ തന്നിലേക്ക് അടുപ്പിച്ചു. എന്നിട്ട് അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: തീര്ച്ചയായും ഞാന് തന്നെയാണ് നിന്റെ സഹോദരന്. ആകയാല് അവര് (മൂത്ത സഹോദരന്മാര്) ചെയ്ത് വരുന്നതിനെപ്പറ്റി നീ ദുഃഖിക്കേണ്ടതില്ല.
فَلَمَّا جَهَّزَهُم بِجَهَازِهِمۡ جَعَلَ ٱلسِّقَايَةَ فِي رَحۡلِ أَخِيهِ ثُمَّ أَذَّنَ مُؤَذِّنٌ أَيَّتُهَا ٱلۡعِيرُ إِنَّكُمۡ لَسَٰرِقُونَ
അങ്ങനെ അവര്ക്കുള്ള സാധനങ്ങള് അവര്ക്ക് ഒരുക്കികൊടുത്തപ്പോള് അദ്ദേഹം (യൂസുഫ്) പാനപാത്രം തന്റെ സഹോദരന്റെ ഭാണ്ഡത്തില് വെച്ചു. പിന്നെ ഒരാള് വിളിച്ചുപറഞ്ഞു: ഹേ; യാത്രാസംഘമേ, തീര്ച്ചയായും നിങ്ങള് മോഷ്ടാക്കള് തന്നെയാണ്.
قَالُواْ وَأَقۡبَلُواْ عَلَيۡهِم مَّاذَا تَفۡقِدُونَ
അവരുടെ നേരെ തിരിഞ്ഞ് കൊണ്ട് (യാത്രാസംഘം) പറഞ്ഞു: എന്താണ് നിങ്ങള്ക്ക് നഷ്ടപ്പെട്ടിട്ടുള്ളത്?
قَالُواْ نَفۡقِدُ صُوَاعَ ٱلۡمَلِكِ وَلِمَن جَآءَ بِهِۦ حِمۡلُ بَعِيرٖ وَأَنَا۠ بِهِۦ زَعِيمٞ
അവര് പറഞ്ഞു: ഞങ്ങള്ക്ക് രാജാവിന്റെ അളവുപാത്രം നഷ്ടപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. അത് കൊണ്ട് വന്ന് തരുന്നവന് ഒരു ഒട്ടകത്തിന് വഹിക്കാവുന്നത് (ധാന്യം) നല്കുന്നതാണ്. ഞാനത് ഏറ്റിരിക്കുന്നു.
قَالُواْ تَٱللَّهِ لَقَدۡ عَلِمۡتُم مَّا جِئۡنَا لِنُفۡسِدَ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَمَا كُنَّا سَٰرِقِينَ
അവര് പറഞ്ഞു: അല്ലാഹുവെ തന്നെയാണ,ഞങ്ങള് നാട്ടില് കുഴപ്പമുണ്ടാക്കാന് വേണ്ടി വന്നതല്ലെന്ന് നിങ്ങള്ക്കറിയാമല്ലോ. ഞങ്ങള് മോഷ്ടാക്കളായിരുന്നിട്ടുമില്ല.