أَفَلَمۡ يَسِيرُواْ فِي ٱلۡأَرۡضِ فَتَكُونَ لَهُمۡ قُلُوبٞ يَعۡقِلُونَ بِهَآ أَوۡ ءَاذَانٞ يَسۡمَعُونَ بِهَاۖ فَإِنَّهَا لَا تَعۡمَى ٱلۡأَبۡصَٰرُ وَلَٰكِن تَعۡمَى ٱلۡقُلُوبُ ٱلَّتِي فِي ٱلصُّدُورِ
ഇവര് ഭൂമിയിലൂടെ സഞ്ചരിക്കുന്നില്ലേ? എങ്കില് ചിന്തിച്ച് മനസ്സിലാക്കാനുതകുന്ന ഹൃദയങ്ങളോ, കേട്ടറിയാനുതകുന്ന കാതുകളോ അവര്ക്കുണ്ടാകുമായിരുന്നു. തീര്ച്ചയായും കണ്ണുകളെയല്ല അന്ധത ബാധിക്കുന്നത്. പക്ഷെ, നെഞ്ചുകളിലുള്ള ഹൃദയങ്ങളെയാണ് അന്ധത ബാധിക്കുന്നത്.
وَيَسۡتَعۡجِلُونَكَ بِٱلۡعَذَابِ وَلَن يُخۡلِفَ ٱللَّهُ وَعۡدَهُۥۚ وَإِنَّ يَوۡمًا عِندَ رَبِّكَ كَأَلۡفِ سَنَةٖ مِّمَّا تَعُدُّونَ
(നബിയേ,) നിന്നോട് അവര് ശിക്ഷയുടെ കാര്യത്തില് ധൃതികൂട്ടികൊണ്ടിരിക്കുന്നു. അല്ലാഹു തന്റെ വാഗ്ദാനം ലംഘിക്കുകയേ ഇല്ല. തീര്ച്ചയായും നിന്റെ രക്ഷിതാവിന്റെ അടുക്കല് ഒരു ദിവസമെന്നാല് നിങ്ങള് എണ്ണിവരുന്ന തരത്തിലുള്ള ആയിരം കൊല്ലം പോലെയാകുന്നു.)
وَكَأَيِّن مِّن قَرۡيَةٍ أَمۡلَيۡتُ لَهَا وَهِيَ ظَالِمَةٞ ثُمَّ أَخَذۡتُهَا وَإِلَيَّ ٱلۡمَصِيرُ
എത്രയോ നാടുകള്ക്ക് അവിടത്തുകാര് അക്രമികളായിരിക്കെതന്നെ ഞാന് സമയം നീട്ടികൊടുക്കുകയും, പിന്നീട് ഞാന് അവരെ പിടികൂടുകയും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. എന്റെ അടുത്തേക്കാകുന്നു (എല്ലാറ്റിന്റെയും) മടക്കം.
قُلۡ يَـٰٓأَيُّهَا ٱلنَّاسُ إِنَّمَآ أَنَا۠ لَكُمۡ نَذِيرٞ مُّبِينٞ
(നബിയേ,) പറയുക: മനുഷ്യരേ, ഞാന് നിങ്ങള്ക്ക് വ്യക്തമായ ഒരു താക്കീതുകാരന് മാത്രമാകുന്നു.