كَمۡ تَرَكُواْ مِن جَنَّـٰتٖ وَعُيُونٖ
I koliko ostaviše bašča i izvora,
وَزُرُوعٖ وَمَقَامٖ كَرِيمٖ
i njiva zasijanih i dvorova divnih,
وَنَعۡمَةٖ كَانُواْ فِيهَا فَٰكِهِينَ
i zadovoljstava koja su u radosti provodili! –
كَذَٰلِكَۖ وَأَوۡرَثۡنَٰهَا قَوۡمًا ءَاخَرِينَ
tako to bî, i Mi smo to u nasljedstvo drugima ostavili –
فَمَا بَكَتۡ عَلَيۡهِمُ ٱلسَّمَآءُ وَٱلۡأَرۡضُ وَمَا كَانُواْ مُنظَرِينَ
ni nebo ih ni Zemlja nisu oplakivali, i nisu pošteđeni bili,
وَلَقَدۡ نَجَّيۡنَا بَنِيٓ إِسۡرَـٰٓءِيلَ مِنَ ٱلۡعَذَابِ ٱلۡمُهِينِ
a sinove Israilove smo ponižavajuće patnje spasili
مِن فِرۡعَوۡنَۚ إِنَّهُۥ كَانَ عَالِيٗا مِّنَ ٱلۡمُسۡرِفِينَ
od faraona – on je bio gord, jedan od onih koji su u zlu svaku mjeru prevršili –
وَلَقَدِ ٱخۡتَرۡنَٰهُمۡ عَلَىٰ عِلۡمٍ عَلَى ٱلۡعَٰلَمِينَ
i znajući kakvi su, između savremenika smo ih odabrali,
وَءَاتَيۡنَٰهُم مِّنَ ٱلۡأٓيَٰتِ مَا فِيهِ بَلَـٰٓؤٞاْ مُّبِينٌ
i neka znamenja puna očite blagosti smo im dali.