فَأَصۡبَحَتۡ كَٱلصَّرِيمِ
ва бӯстонҳо сиёҳ шуд.
فَتَنَادَوۡاْ مُصۡبِحِينَ
Ва саҳаргоҳон якдигарро нидо доданд:
أَنِ ٱغۡدُواْ عَلَىٰ حَرۡثِكُمۡ إِن كُنتُمۡ صَٰرِمِينَ
«Агар мехоҳед, мева бичинед, бомдодон ба киштзори худ биравед!»
فَٱنطَلَقُواْ وَهُمۡ يَتَخَٰفَتُونَ
Ба роҳ афтоданд ва оҳиста мегуфтанд;
أَن لَّا يَدۡخُلَنَّهَا ٱلۡيَوۡمَ عَلَيۡكُم مِّسۡكِينٞ
ки имрӯз набояд бенавое ба бӯстони шумо дарояд.
وَغَدَوۡاْ عَلَىٰ حَرۡدٖ قَٰدِرِينَ
Субҳгоҳон ба ин ният, ки метавонанд бенаворо манъ кунанд, берун шуданд.
فَلَمَّا رَأَوۡهَا قَالُوٓاْ إِنَّا لَضَآلُّونَ
Чун бӯстонҳои худро диданд, гуфтанд: «Роҳро гум кардаем.
بَلۡ نَحۡنُ مَحۡرُومُونَ
На, мо аз ҳосил маҳрум шудаем».
قَالَ أَوۡسَطُهُمۡ أَلَمۡ أَقُل لَّكُمۡ لَوۡلَا تُسَبِّحُونَ
Некмардашон гуфт: «Шуморо нагуфгам, чаро Худоро тасбеҳ намегӯед?»
قَالُواْ سُبۡحَٰنَ رَبِّنَآ إِنَّا كُنَّا ظَٰلِمِينَ
Гуфтанд,: «Пок аст Парвардигори мо, мо ситамкор будем».
نتائج البحث
