وَتُحِبُّونَ ٱلۡمَالَ حُبّٗا جَمّٗا
ва молро фаровон дӯст доред.
كَلَّآۖ إِذَا دُكَّتِ ٱلۡأَرۡضُ دَكّٗا دَكّٗا
Оре, чун замин шикаста шавад ва шикаста шавад
وَجَآءَ رَبُّكَ وَٱلۡمَلَكُ صَفّٗا صَفّٗا
ва амри Парвардигори ту фаро расад ва фариштагон саф дар саф шаванд
وَجِاْيٓءَ يَوۡمَئِذِۭ بِجَهَنَّمَۚ يَوۡمَئِذٖ يَتَذَكَّرُ ٱلۡإِنسَٰنُ وَأَنَّىٰ لَهُ ٱلذِّكۡرَىٰ
ва дар он рӯз ҷаҳаннамро ҳозир оранд, одамӣ панд гирад. Ва чӣ ҷои панд гирифтан бошад?
يَقُولُ يَٰلَيۡتَنِي قَدَّمۡتُ لِحَيَاتِي
Мегӯяд: «Эй кош ки барои ҳаёти ҷовидонаи худ пешопеш чизе мефиристодам».
فَيَوۡمَئِذٖ لَّا يُعَذِّبُ عَذَابَهُۥٓ أَحَدٞ
Дар он рӯз касе чун азоби ӯ азоб накунад
وَلَا يُوثِقُ وَثَاقَهُۥٓ أَحَدٞ
ва монанди занҷири ӯ ба занҷир накашад.
يَـٰٓأَيَّتُهَا ٱلنَّفۡسُ ٱلۡمُطۡمَئِنَّةُ
Эй рӯҳи оромишёфта,
ٱرۡجِعِيٓ إِلَىٰ رَبِّكِ رَاضِيَةٗ مَّرۡضِيَّةٗ
хушнуду писандида ба сӯи Парвардигорат бозгард