وَلَوۡ نَزَّلۡنَٰهُ عَلَىٰ بَعۡضِ ٱلۡأَعۡجَمِينَ
Агар онро бар яке аз аҷамон (ғайри арабҳо) нозил карда будем
فَقَرَأَهُۥ عَلَيۡهِم مَّا كَانُواْ بِهِۦ مُؤۡمِنِينَ
ва барояшон онро мехонд, ба он имон намеоварданд,
كَذَٰلِكَ سَلَكۡنَٰهُ فِي قُلُوبِ ٱلۡمُجۡرِمِينَ
Ба ин тарз Қуръонро дар дилҳои гунаҳкорон роҳ додем.
لَا يُؤۡمِنُونَ بِهِۦ حَتَّىٰ يَرَوُاْ ٱلۡعَذَابَ ٱلۡأَلِيمَ
Ба он имон намеоваранд то азоби дардоварро бубинанд.
فَيَأۡتِيَهُم بَغۡتَةٗ وَهُمۡ لَا يَشۡعُرُونَ
Ва он азоб ногаҳон ва бехабар бар онон фурӯд меояд.
فَيَقُولُواْ هَلۡ نَحۡنُ مُنظَرُونَ
Мегӯянд: «Оё моро мӯҳлате хоҳанд дод?»
أَفَبِعَذَابِنَا يَسۡتَعۡجِلُونَ
Оё ба азоби мо мешитобанд?
أَفَرَءَيۡتَ إِن مَّتَّعۡنَٰهُمۡ سِنِينَ
Дидӣ, ки ҳарчанд солҳо баҳрамандашон сохтем,
ثُمَّ جَآءَهُم مَّا كَانُواْ يُوعَدُونَ
боз ҳам азобе, ки ба онҳо ваъда шуда буд, бар сарашон омад.