بَلۡ هُمۡ فِي شَكّٖ يَلۡعَبُونَ
На, онҳо ҳамчунон ба шакки худ дилхушанд!
فَٱرۡتَقِبۡ يَوۡمَ تَأۡتِي ٱلسَّمَآءُ بِدُخَانٖ مُّبِينٖ
Пас мунтазири рӯзе бош, ки осмон ба ошкоро дуд биёварад.
يَغۡشَى ٱلنَّاسَۖ هَٰذَا عَذَابٌ أَلِيمٞ
Ва он дуд ҳамаи мардумро дар худ фурӯ гирад. Ва ин азобест дардовар.
رَّبَّنَا ٱكۡشِفۡ عَنَّا ٱلۡعَذَابَ إِنَّا مُؤۡمِنُونَ
«Эй Парвардигори мо, ин азобро аз мо дур гардон, ки мо имон овардаем».
أَنَّىٰ لَهُمُ ٱلذِّكۡرَىٰ وَقَدۡ جَآءَهُمۡ رَسُولٞ مُّبِينٞ
Куҷо панд мегиранд? Ҳол он ки чун паёмбари равшангар бар онҳо фиристода шуд,
ثُمَّ تَوَلَّوۡاْ عَنۡهُ وَقَالُواْ مُعَلَّمٞ مَّجۡنُونٌ
аз ӯ рӯйгардон шуданд ва гуфтанд: «Девонаест таълимёфта!»
إِنَّا كَاشِفُواْ ٱلۡعَذَابِ قَلِيلًاۚ إِنَّكُمۡ عَآئِدُونَ
Азобро андаке бармедорем ва шумо боз ба дини худ бозмегардед.
يَوۡمَ نَبۡطِشُ ٱلۡبَطۡشَةَ ٱلۡكُبۡرَىٰٓ إِنَّا مُنتَقِمُونَ
Рӯзе онҳоро ба савлате (ҳамлае) сахт фурӯ гирем, ки Мо интиқомгирандаем!