وَكَانُواْ يُصِرُّونَ عَلَى ٱلۡحِنثِ ٱلۡعَظِيمِ
ва бар гуноҳони бузург исрор (давом) мекарданд
وَكَانُواْ يَقُولُونَ أَئِذَا مِتۡنَا وَكُنَّا تُرَابٗا وَعِظَٰمًا أَءِنَّا لَمَبۡعُوثُونَ
ва мегуфтанд: «Оё замоне, ки мо мурдему хоку устухон шудем, боз ҳам моро зинда мекунанд
أَوَءَابَآؤُنَا ٱلۡأَوَّلُونَ
ё ниёгони моро?»
قُلۡ إِنَّ ٱلۡأَوَّلِينَ وَٱلۡأٓخِرِينَ
Бигӯ: «Ҳамаро, онон, ки аз ин пеш буданд ва онҳо, ки аз паяшон омада буданд,
لَمَجۡمُوعُونَ إِلَىٰ مِيقَٰتِ يَوۡمٖ مَّعۡلُومٖ
ҳама дар ваъдагоҳи он рӯзи муъайян хоҳанд буд.
ثُمَّ إِنَّكُمۡ أَيُّهَا ٱلضَّآلُّونَ ٱلۡمُكَذِّبُونَ
Он гоҳ шумо, эй гумроҳони дурӯғбароранда,
لَأٓكِلُونَ مِن شَجَرٖ مِّن زَقُّومٖ
аз дарахтони заққум хоҳед хурд
فَمَالِـُٔونَ مِنۡهَا ٱلۡبُطُونَ
ва шикамҳои худро аз он пур хоҳед кард
فَشَٰرِبُونَ عَلَيۡهِ مِنَ ٱلۡحَمِيمِ
ва бар болои он оби ҷӯшон хоҳед нушид,
نتائج البحث
