وَلِبُيُوتِهِمۡ أَبۡوَٰبٗا وَسُرُرًا عَلَيۡهَا يَتَّكِـُٔونَ
അങ്ങനെ അവരുടെ വീടുകള്ക്ക് വാതിലുകളും അവര്ക്ക് ചാരിയിരിക്കാനുള്ള കട്ടിലുകളും നല്കുമായിരുന്നു.
وَزُخۡرُفٗاۚ وَإِن كُلُّ ذَٰلِكَ لَمَّا مَتَٰعُ ٱلۡحَيَوٰةِ ٱلدُّنۡيَاۚ وَٱلۡأٓخِرَةُ عِندَ رَبِّكَ لِلۡمُتَّقِينَ
സ്വര്ണത്താലുള്ള അലങ്കാരങ്ങളും. എന്നാല് ഇതെല്ലാം ഐഹികജീവിതത്തിലെ സുഖഭോഗവിഭവം മാത്രമാണ്. പരലോകം നിന്റെ നാഥന്റെ അടുത്ത് ഭക്തന്മാര്ക്ക് മാത്രമുള്ളതാണ്.
وَمَن يَعۡشُ عَن ذِكۡرِ ٱلرَّحۡمَٰنِ نُقَيِّضۡ لَهُۥ شَيۡطَٰنٗا فَهُوَ لَهُۥ قَرِينٞ
പരമകാരുണികന്റെ ഉദ്ബോധനത്തോട് അന്ധത നടിക്കുന്നവന്ന് നാം ഒരു ചെകുത്താനെ ഏര്പ്പെടുത്തും. അങ്ങനെ ആ ചെകുത്താന് അവന്റെ ചങ്ങാതിയായിത്തീരും.
وَإِنَّهُمۡ لَيَصُدُّونَهُمۡ عَنِ ٱلسَّبِيلِ وَيَحۡسَبُونَ أَنَّهُم مُّهۡتَدُونَ
തീര്ച്ചയായും ആ ചെകുത്താന്മാര് അവരെ നേര്വഴിയില് നിന്ന് തടയുന്നു. അതോടൊപ്പം തങ്ങള് നേര്വഴിയില് തന്നെയാണെന്ന് അവര് വിചാരിക്കുന്നു.
حَتَّىٰٓ إِذَا جَآءَنَا قَالَ يَٰلَيۡتَ بَيۡنِي وَبَيۡنَكَ بُعۡدَ ٱلۡمَشۡرِقَيۡنِ فَبِئۡسَ ٱلۡقَرِينُ
അവസാനം നമ്മുടെയടുത്ത് വന്നെത്തുമ്പോള് അയാള് തന്നോടൊപ്പമുള്ള ചെകുത്താനോട് പറയും: "എനിക്കും നിനക്കുമിടയില് ഉദയാസ്തമയ സ്ഥാനങ്ങള് തമ്മിലുള്ള അകലം ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കില്! നീയെത്ര ചീത്ത ചങ്ങാതി!"