وَلَا تَقُولَنَّ لِشَاْيۡءٍ إِنِّي فَاعِلٞ ذَٰلِكَ غَدًا
ഒരു കാര്യത്തെക്കുറിച്ചും തീര്ച്ചയായും “നാളെ ഞാനത് ചെയ്യു”മെന്ന് നീ പറയരുത്;
إِلَّآ أَن يَشَآءَ ٱللَّهُۚ وَٱذۡكُر رَّبَّكَ إِذَا نَسِيتَ وَقُلۡ عَسَىٰٓ أَن يَهۡدِيَنِ رَبِّي لِأَقۡرَبَ مِنۡ هَٰذَا رَشَدٗا
“അല്ലാഹു ഇച്ഛിച്ചെങ്കില്” എന്ന് പറഞ്ഞല്ലാതെ. അഥവാ മറന്നുപോയാല് ഉടനെ നീ നിന്റെ നാഥനെ ഓര്ക്കുക. എന്നിട്ടിങ്ങനെ പറയുക: "എന്റെ നാഥന് എന്നെ ഇതിനെക്കാള് നേരായ വഴിക്കു നയിച്ചേക്കാം.”
وَلَبِثُواْ فِي كَهۡفِهِمۡ ثَلَٰثَ مِاْئَةٖ سِنِينَ وَٱزۡدَادُواْ تِسۡعٗا
അവര് തങ്ങളുടെ ഗുഹയില് മുന്നൂറു കൊല്ലം താമസിച്ചു. ചിലര് അതില് ഒമ്പതു വര്ഷം കൂട്ടിപ്പറഞ്ഞു.
قُلِ ٱللَّهُ أَعۡلَمُ بِمَا لَبِثُواْۖ لَهُۥ غَيۡبُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۖ أَبۡصِرۡ بِهِۦ وَأَسۡمِعۡۚ مَا لَهُم مِّن دُونِهِۦ مِن وَلِيّٖ وَلَا يُشۡرِكُ فِي حُكۡمِهِۦٓ أَحَدٗا
പറയുക: അവര് താമസിച്ചതിനെ സംബന്ധിച്ച് ഏറ്റം നന്നായറിയുക അല്ലാഹുവിനാണ്. ആകാശഭൂമികളുടെ രഹസ്യങ്ങള് അറിയുന്നത് അവന്ന് മാത്രമാണ്. അവന് എന്തൊരു കാഴ്ചയുള്ളവന്! എത്ര നന്നായി കേള്ക്കുന്നവന്! ആര്ക്കും അവനല്ലാതെ ഒരു രക്ഷകനുമില്ല. തന്റെ ആധിപത്യത്തില് അവനാരെയും പങ്കുചേര്ക്കുകയില്ല.
وَٱتۡلُ مَآ أُوحِيَ إِلَيۡكَ مِن كِتَابِ رَبِّكَۖ لَا مُبَدِّلَ لِكَلِمَٰتِهِۦ وَلَن تَجِدَ مِن دُونِهِۦ مُلۡتَحَدٗا
നിനക്കു ബോധനമായി ലഭിച്ച നിന്റെ നാഥന്റെ വേദപുസ്തകം നീ വായിച്ചുകേള്പ്പിക്കുക. അവന്റെ വചനങ്ങളില് ഭേദഗതി വരുത്തുന്ന ആരുമില്ല. അവനല്ലാത്ത ഒരഭയകേന്ദ്രം കണ്ടെത്താനും നിനക്കാവില്ല.