قَالَتۡ إِنِّيٓ أَعُوذُ بِٱلرَّحۡمَٰنِ مِنكَ إِن كُنتَ تَقِيّٗا
അവര് പറഞ്ഞു: "ഞാന് നിങ്ങളില്നിന്ന് പരമകാരുണികനായ അല്ലാഹുവില് അഭയം തേടുന്നു. നിങ്ങളൊരു ഭക്തനെങ്കില്?”
قَالَ إِنَّمَآ أَنَا۠ رَسُولُ رَبِّكِ لِأَهَبَ لَكِ غُلَٰمٗا زَكِيّٗا
മലക്ക് പറഞ്ഞു: "നിനക്ക് പരിശുദ്ധനായൊരു പുത്രനെ പ്രദാനം ചെയ്യാന് നിന്റെ നാഥന് നിയോഗിച്ച ദൂതന് മാത്രമാണ് ഞാന്.”
قَالَتۡ أَنَّىٰ يَكُونُ لِي غُلَٰمٞ وَلَمۡ يَمۡسَسۡنِي بَشَرٞ وَلَمۡ أَكُ بَغِيّٗا
അവര് പറഞ്ഞു: "എനിക്കെങ്ങനെ പുത്രനുണ്ടാകും? ഇന്നോളം ഒരാണും എന്നെ തൊട്ടിട്ടില്ല. ഞാന് ദുര്നടപ്പുകാരിയുമല്ല.”
قَالَ كَذَٰلِكِ قَالَ رَبُّكِ هُوَ عَلَيَّ هَيِّنٞۖ وَلِنَجۡعَلَهُۥٓ ءَايَةٗ لِّلنَّاسِ وَرَحۡمَةٗ مِّنَّاۚ وَكَانَ أَمۡرٗا مَّقۡضِيّٗا
മലക്ക് പറഞ്ഞു: "അതൊക്കെ ശരിതന്നെ. എന്നാലും അതുണ്ടാവും. നിന്റെ നാഥന് പറയുന്നു: നമുക്കത് നന്നെ നിസ്സാരമായ കാര്യമാണ്. ആ കുട്ടിയെ ജനങ്ങള്ക്കൊരടയാളവും നമ്മില് നിന്നുള്ള കാരുണ്യവുമാക്കാനാണ് നാം അങ്ങനെ ചെയ്യുന്നത്. അത് തീരുമാനിക്കപ്പെട്ട കാര്യമാണ്.”
۞فَحَمَلَتۡهُ فَٱنتَبَذَتۡ بِهِۦ مَكَانٗا قَصِيّٗا
അങ്ങനെ അവര് ആ കുഞ്ഞിനെ ഗര്ഭം ധരിച്ചു. ഗര്ഭം ചുമന്ന് അവര് അകലെ ഒറ്റക്കൊരിടത്ത് മാറിത്താമസിച്ചു.
فَأَجَآءَهَا ٱلۡمَخَاضُ إِلَىٰ جِذۡعِ ٱلنَّخۡلَةِ قَالَتۡ يَٰلَيۡتَنِي مِتُّ قَبۡلَ هَٰذَا وَكُنتُ نَسۡيٗا مَّنسِيّٗا
പിന്നെ പേറ്റുനോവുണ്ടായപ്പോള് അവര് ഒരീന്തപ്പനയുടെ അടുത്തേക്കുപോയി. അവര് പറഞ്ഞു: "അയ്യോ കഷ്ടം! ഇതിനു മുമ്പേ തന്നെ ഞാന് മരിച്ചിരുന്നെങ്കില്! എന്റെ ഓര്മപോലും മാഞ്ഞുപോയിരുന്നെങ്കില്!”