أَئِفۡكًا ءَالِهَةٗ دُونَ ٱللَّهِ تُرِيدُونَ
Аллоҳдан ўзга уйдирма илоҳларни хоҳлайсизларми?!
فَمَا ظَنُّكُم بِرَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ
Оламларнинг Робби ҳақида нима гумонингиз бор?!» демишди.
فَنَظَرَ نَظۡرَةٗ فِي ٱلنُّجُومِ
У юлдузларга бир назар солди
فَقَالَ إِنِّي سَقِيمٞ
Ва: «Албатта, мен беморман» деди. (Иброҳим алайҳиссалом юраги сиқилавериб, ноқулай ҳолатга тушиб қолганини айтди. Қавмига куявериб, қалби дардга тўлганини билдирди. )
فَتَوَلَّوۡاْ عَنۡهُ مُدۡبِرِينَ
Дарҳол, ундан юз ўгириб юриб кетдилар.
فَرَاغَ إِلَىٰٓ ءَالِهَتِهِمۡ فَقَالَ أَلَا تَأۡكُلُونَ
Бас, тезда уларнинг худоларига бурилди ва: «Қани, емайсизларми?!
مَا لَكُمۡ لَا تَنطِقُونَ
Сизга нима бўлди?! Гапирмайсизларми?!» деди.
فَرَاغَ عَلَيۡهِمۡ ضَرۡبَۢا بِٱلۡيَمِينِ
Сўнг уларга яқинлашиб, ўнг қўл билан ура бошлади.
فَأَقۡبَلُوٓاْ إِلَيۡهِ يَزِفُّونَ
Улар у томон шошиб, бир-бирларини туртиб кела бошлади. (Мушриклар Иброҳим алайҳиссалом томон шошиб-пишиб, тезроқ бориш учун бир-бирларини туртишиб-суришиб етиб келишди.)