قَالُواْ سُبۡحَٰنَكَ لَا عِلۡمَ لَنَآ إِلَّا مَا عَلَّمۡتَنَآۖ إِنَّكَ أَنتَ ٱلۡعَلِيمُ ٱلۡحَكِيمُ
فریشتهكان وتیان: پاكی و بێگهردی و ستایش ههر شایستهی تۆیه، ئێمه هیچ زانستێكمان نیه، تهنها ئهوه دهزانین كه تۆ فێرت كردووین، بهڕاستی تۆ پهروهردگارێكی زاناو دانایت.
قَالَ يَـٰٓـَٔادَمُ أَنۢبِئۡهُم بِأَسۡمَآئِهِمۡۖ فَلَمَّآ أَنۢبَأَهُم بِأَسۡمَآئِهِمۡ قَالَ أَلَمۡ أَقُل لَّكُمۡ إِنِّيٓ أَعۡلَمُ غَيۡبَ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَأَعۡلَمُ مَا تُبۡدُونَ وَمَا كُنتُمۡ تَكۡتُمُونَ
ئهوسا خوا فهرمووی ئهی ئادهم ئادهی تۆ ئاگاداریان بكه به ناوهكانیان، جا كاتێك ئادهم ههواڵی ناوهكانی پێدان.. خوا فهرمووی: ئهی پێم نهوتن بهڕاستی من خۆم ئاگادارم به نهێنی ئاسمانهكان و زهوی، دهشزانم ئێوه چی دهردهخهن و چی دهشارنهوه؟!
وَإِذۡ قُلۡنَا لِلۡمَلَـٰٓئِكَةِ ٱسۡجُدُواْ لِأٓدَمَ فَسَجَدُوٓاْ إِلَّآ إِبۡلِيسَ أَبَىٰ وَٱسۡتَكۡبَرَ وَكَانَ مِنَ ٱلۡكَٰفِرِينَ
كاتێكیش بهفریشتهكانمان وت: سوژده بهرن بۆ ئادهم (سوژدهی ڕێزو بهفهرمانی خوا، وهكو ڕووگهیهك) سوژدهیان برد، جگه ئیبلیس نهبێت كه سهرپێچی كردو خۆی به گهورهزانی و خۆی خسته ڕیزی كافرهكانهوه.
وَقُلۡنَا يَـٰٓـَٔادَمُ ٱسۡكُنۡ أَنتَ وَزَوۡجُكَ ٱلۡجَنَّةَ وَكُلَا مِنۡهَا رَغَدًا حَيۡثُ شِئۡتُمَا وَلَا تَقۡرَبَا هَٰذِهِ ٱلشَّجَرَةَ فَتَكُونَا مِنَ ٱلظَّـٰلِمِينَ
ئینجا وتمان: ئهی ئادهم خۆت و هاوسهرت لهم بهههشتهدا ژیان بهرنهسهرو نیشتهجێ بن لهههر كوێ حهزدهكهن بخۆن و بخۆنهوه بهتێرو تهسهلی، بهڵام نزیكی ئهم درهخته مهكهون (درهختێكی دیاری كراو بۆ تاقی كردنهوه لێیان قهدهغه كرا) ئهگینا دهچنه ڕیزی ستهمكارانهوه.