وَمَا كَانَ لَنَا عَلَيۡكُم مِّن سُلۡطَٰنِۭۖ بَلۡ كُنتُمۡ قَوۡمٗا طَٰغِينَ
خۆ ئێمه هیچ زۆر و دهسهڵاتێکمان به سهرتاندا نهبوو، دهستمان نهدهڕۆشت بهسهرتاندا، ئێوه ههر خۆتان له سنوور دهرچوو بوون.
فَحَقَّ عَلَيۡنَا قَوۡلُ رَبِّنَآۖ إِنَّا لَذَآئِقُونَ
ئیتر خۆ چارهمان نیه دهبێت بڕیاردادهی پهروهردگارمان بهسهرماندا پیاده بکرێت، دهبێت سزای (بێ ئیمانی و تاوانباری) خۆمان بچێژین.
فَأَغۡوَيۡنَٰكُمۡ إِنَّا كُنَّا غَٰوِينَ
له وهڵامیاندا دهڵێن: ڕاسته، ئێمه ئێوهمان گومڕا کردبوو، بهڵام خۆیشمان ههر گومڕاو سهر لێشێواو بووین.
فَإِنَّهُمۡ يَوۡمَئِذٖ فِي ٱلۡعَذَابِ مُشۡتَرِكُونَ
ئهو ڕۆژه بهڕاستی ههموویان له سزاو ئازاردا هاوبهشن، ههروهک له دنیادا هاوکار بوون.
إِنَّا كَذَٰلِكَ نَفۡعَلُ بِٱلۡمُجۡرِمِينَ
ئێمه بێگومان ئاوا دهکهین به گوناهکار و تاوانباران.
إِنَّهُمۡ كَانُوٓاْ إِذَا قِيلَ لَهُمۡ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا ٱللَّهُ يَسۡتَكۡبِرُونَ
ئهوانه کاتی خۆی که پێیان دهوترا: هیچ خوایهک نیه جگه له (الله) سهریان بادهدا و فوویان دهکرده خۆیان و فیزیان دهکرد...
وَيَقُولُونَ أَئِنَّا لَتَارِكُوٓاْ ءَالِهَتِنَا لِشَاعِرٖ مَّجۡنُونِۭ
دهیانوت: ئێمه چۆن واز له خواکانمان دههێنین بۆ شاعیرێکی شێت؟!