وَلَوۡ أَنَّ لِلَّذِينَ ظَلَمُواْ مَا فِي ٱلۡأَرۡضِ جَمِيعٗا وَمِثۡلَهُۥ مَعَهُۥ لَٱفۡتَدَوۡاْ بِهِۦ مِن سُوٓءِ ٱلۡعَذَابِ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِۚ وَبَدَا لَهُم مِّنَ ٱللَّهِ مَا لَمۡ يَكُونُواْ يَحۡتَسِبُونَ
خۆ ئهگهر بهڕاستی ئهوانهی کهستهمیان کردووه، خاوهنی ههر ههموو زهوی بن، ئهوهندهی تریشی لهگهڵ بێت، ئهوه له ڕۆژی قیامهتدا ههر ههمووی دهکهنه قوربانی خۆیان و ههمووی دهبهخشن له پێناوی ڕزگاریی خۆیاندا کاتێک که دهبینن سزاو ئازاری دۆزهخ زۆرسهخته و لهلایهن خواوه سزاو ئازار و ئهشکهنجهی وایان بۆ دهردهکهوێت که ههرگیز به تهمای نهبوون.
وَبَدَا لَهُمۡ سَيِّـَٔاتُ مَا كَسَبُواْ وَحَاقَ بِهِم مَّا كَانُواْ بِهِۦ يَسۡتَهۡزِءُونَ
ئهوسا ئیتر سهرهنجامی کاروکردوه ناشرینهکانی خۆیانیان بۆ دهرکهوت و ئهوهی به گاڵته گرتبوویان و بڕوایان پێی نهبوو داوێنگیریان دهبێت.
فَإِذَا مَسَّ ٱلۡإِنسَٰنَ ضُرّٞ دَعَانَا ثُمَّ إِذَا خَوَّلۡنَٰهُ نِعۡمَةٗ مِّنَّا قَالَ إِنَّمَآ أُوتِيتُهُۥ عَلَىٰ عِلۡمِۭۚ بَلۡ هِيَ فِتۡنَةٞ وَلَٰكِنَّ أَكۡثَرَهُمۡ لَا يَعۡلَمُونَ
جا کاتێک ناخۆشی و ئازارێک تووشی ئینسان بێت، هاناو هاوار بۆ ئێمه دههێنێت و ئهگهر نازو نیعمهتێکمان پێبهخشی؛ دهڵێت؛ ئهمه تهنها شارهزایی خۆمه، زیرهکی خۆمه، لێهاتوویی خۆمه، نهخێر وا نیه؛ ئهو بهخشینه بۆ تاقی کردنهوهیه، بهڵام زۆربهیان بهم ڕاستیه نازانن.
قَدۡ قَالَهَا ٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِهِمۡ فَمَآ أَغۡنَىٰ عَنۡهُم مَّا كَانُواْ يَكۡسِبُونَ
بهڕاستی ئهوانهی پێش ئهمانیش شتی وایان دهوت، وهنهبێت ئهو کاروکردهوهی که دهیانکرد فریایان کهوتبێت و سوودی پێگهیاندبن.