فَلَمَّا وَضَعَتۡهَا قَالَتۡ رَبِّ إِنِّي وَضَعۡتُهَآ أُنثَىٰ وَٱللَّهُ أَعۡلَمُ بِمَا وَضَعَتۡ وَلَيۡسَ ٱلذَّكَرُ كَٱلۡأُنثَىٰۖ وَإِنِّي سَمَّيۡتُهَا مَرۡيَمَ وَإِنِّيٓ أُعِيذُهَا بِكَ وَذُرِّيَّتَهَا مِنَ ٱلشَّيۡطَٰنِ ٱلرَّجِيمِ
بهڵام کاتێک منداڵهکهی بوو (به دڵشکاویهوه) وتی: پهروهردگارا خۆ من کچم بوو، بێگومان خوا خۆی چاک دهزانێت که چی بووه، (خۆ ئاشکرایه) کوڕیش وهکو نی یه (لهگهلێ ڕووهوه و ههریهکه ئهرک و فرمانی خۆی ههیه، ئهوهی به ئافرهت دهکرێت بهپیاو ناکرێت، بهپێچهوانهشهوه، ژن و پیاو تهواوکاری یهکترن و هیچیان لای خوا کهم ڕێزنین ئهرکی خزمهتکاری بیت المقدسیش بهو ناکرێت)، منیش بهڕاستی ناوم نا مهریهم و من ئهیپارێزم بهتۆ خۆی و وهچهکهی له شهیتانی ڕهجم کراو.
فَتَقَبَّلَهَا رَبُّهَا بِقَبُولٍ حَسَنٖ وَأَنۢبَتَهَا نَبَاتًا حَسَنٗا وَكَفَّلَهَا زَكَرِيَّاۖ كُلَّمَا دَخَلَ عَلَيۡهَا زَكَرِيَّا ٱلۡمِحۡرَابَ وَجَدَ عِندَهَا رِزۡقٗاۖ قَالَ يَٰمَرۡيَمُ أَنَّىٰ لَكِ هَٰذَاۖ قَالَتۡ هُوَ مِنۡ عِندِ ٱللَّهِۖ إِنَّ ٱللَّهَ يَرۡزُقُ مَن يَشَآءُ بِغَيۡرِ حِسَابٍ
ئینجا پهروهردگاری بهشێوهیهکی جوان و پهسهند مهریهمی وهرگرت، زۆر بهجوانی پێی گهیاند، زهکهریای کرده مامۆستاو سهرپهرشتی (که ههم خزم و ههم پێغهمبهر بوو، تا بهچاکی دینداری فێر بکات، پاشان که مهریهم گهوره بوو) ههر کاتێک زهکهریا دهچوو بۆ سهردانی له شوێنی خواپهرستیهکهیدا دهیبینی ڕزق و ڕۆزیی و نازو نیعمهتی جۆراوجۆری لایه، زهکهریا: وتی ئهی مهریهم ئهم ههموو ڕزق و ڕۆزییهت لهکوێ بوو؟!، مهریهم له وهڵامیدا وتی: ئهوه له لایهن خواوهیه، ئهو بۆم دهنێرێت، بهڕاستی خوا به ههر کهس بیهوێت ڕزق و ڕۆزیی بێ سنوورو بێ هۆکار دهبهخشێت.