وَضَلَّ عَنۡهُم مَّا كَانُواْ يَدۡعُونَ مِن قَبۡلُۖ وَظَنُّواْ مَا لَهُم مِّن مَّحِيصٖ
ئیتر ئهوهی که جاران دهیانپهرست و هانا و هاواریان بۆ دهبرد و جێگهی ئومێدیان بوو لێیان ون بوو و نرخی نهما، دڵنیاش بوون که ئیتر هیچ چاره و ڕزگار بوونێکیان نیه.
لَّا يَسۡـَٔمُ ٱلۡإِنسَٰنُ مِن دُعَآءِ ٱلۡخَيۡرِ وَإِن مَّسَّهُ ٱلشَّرُّ فَيَـُٔوسٞ قَنُوطٞ
ئادهمیزاد ههر گیز بێزار نابێت له داخوازی چاکه و خۆشی و ئاسوودهیی بۆ خۆی، خۆ ئهگهر ناخۆشیهکی تووش بێت، ئهوه نائومێد و بێ هیوایه.
وَلَئِنۡ أَذَقۡنَٰهُ رَحۡمَةٗ مِّنَّا مِنۢ بَعۡدِ ضَرَّآءَ مَسَّتۡهُ لَيَقُولَنَّ هَٰذَا لِي وَمَآ أَظُنُّ ٱلسَّاعَةَ قَآئِمَةٗ وَلَئِن رُّجِعۡتُ إِلَىٰ رَبِّيٓ إِنَّ لِي عِندَهُۥ لَلۡحُسۡنَىٰۚ فَلَنُنَبِّئَنَّ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ بِمَا عَمِلُواْ وَلَنُذِيقَنَّهُم مِّنۡ عَذَابٍ غَلِيظٖ
سوێند به خوا ئهگهر ئادهمیزاد خێرو خۆشی بهسهردا بڕێژین و پێ بچێژین، له دوای ئهو تهنگانهیهی که تووشی هاتبوو، به متمانهیهکی زۆرهوه دهڵێت: ئهمه بهرهنجی شانی خۆم پهیدام کردووه و خوا خۆشی دهوێم، وا بزانم قیامهت زۆر دووره و ڕهنگه ههر نهشبێت، خۆ ئهگهر بمگێرنهوه بۆ لای پهروهردگارم، ئهوه دڵنیام که خۆش و ناز و نیعمهتم لای ئهو: بۆ ئامادهیه، بێگومان ئهوانهی که بێ باوهڕ بوون ئهو کارو کردهوه ناشیرینانهیان دهخهینه ڕوو و ههواڵیان پێ دهدهین، ههروهها سزای سهخت و دژوارو ناخۆشیان پێ دهچهژین له ناو دۆزهخدا.