فَٱنتَقَمۡنَا مِنۡهُمۡۖ فَٱنظُرۡ كَيۡفَ كَانَ عَٰقِبَةُ ٱلۡمُكَذِّبِينَ
جا ئێمهش تۆڵهمان لێسهندن، سهرنج بده و ببینه سهرئهنجامی ئهوانهی بڕوایان به پهیامی پێغهمبهران نهکرد چۆن بوو.
وَإِذۡ قَالَ إِبۡرَٰهِيمُ لِأَبِيهِ وَقَوۡمِهِۦٓ إِنَّنِي بَرَآءٞ مِّمَّا تَعۡبُدُونَ
ئهو کاته بیهێنهوه یاد که ئیبراهیم به باوکی و هۆزهکهی خۆی وت: بهڕاستی من دووره پهرێزم لهو شتانهی که ئێوه دهیپهرستن...
إِلَّا ٱلَّذِي فَطَرَنِي فَإِنَّهُۥ سَيَهۡدِينِ
جگه لهو زاتهی که دروستی کردووم، ههر ئهویش ڕێنموویم دهکات و دهمخاته سهر ڕێگهی ڕاست و دروست.
وَجَعَلَهَا كَلِمَةَۢ بَاقِيَةٗ فِي عَقِبِهِۦ لَعَلَّهُمۡ يَرۡجِعُونَ
ئهوسا ئیتر ئهو بهرنامهی یهکخواناسیهی هێشتهوه بۆ هۆزو گهلانی دوای خۆی، بۆ ئهوهی ئهوانیش بگهڕێنهوه بۆ سهر ئهو بیروباوهڕه ڕاسته.
بَلۡ مَتَّعۡتُ هَـٰٓؤُلَآءِ وَءَابَآءَهُمۡ حَتَّىٰ جَآءَهُمُ ٱلۡحَقُّ وَرَسُولٞ مُّبِينٞ
خوا دهفهرموێت: جا من ئهوانه و باو و باپیرانیانم له خۆشگوزهرانیدا هێشتهوه تا ئهو کاتهی قورئان و پێغهمبهرێکی ئاشکرایان بۆ هات (تا پهیامی خوایان بۆ ڕوون بکاتهوه).
وَلَمَّا جَآءَهُمُ ٱلۡحَقُّ قَالُواْ هَٰذَا سِحۡرٞ وَإِنَّا بِهِۦ كَٰفِرُونَ
کاتێکیش که حهق و ڕاستیان پێگهیشت.. وتیان: ئهمه سیحرو جادووه و بێگومان ئێمه بێ باوهڕین پێی..