هَلۡ أَتَىٰكَ حَدِيثُ ضَيۡفِ إِبۡرَٰهِيمَ ٱلۡمُكۡرَمِينَ
ئهی پێغهمبهر (صلى الله عليه وسلم) ئایا ههواڵی میوانه بهڕێزهکانی ئیبراهیمت پێنهگهیشتووه؟
إِذۡ دَخَلُواْ عَلَيۡهِ فَقَالُواْ سَلَٰمٗاۖ قَالَ سَلَٰمٞ قَوۡمٞ مُّنكَرُونَ
کاتێک چوون بۆ سهردانی و وتیان: سڵاو، ئهویش وتی، سڵاو لهئێوهش بێت، ههرچهندهناتانناسم.
فَرَاغَ إِلَىٰٓ أَهۡلِهِۦ فَجَآءَ بِعِجۡلٖ سَمِينٖ
ئهوسا ئیتر خۆی دزیهوه چوو بههاوکاری خێزانی گوێرهکهیهکی قهڵهوی (سهری بڕی و سووریانکردهوه و) هێنای.
فَقَرَّبَهُۥٓ إِلَيۡهِمۡ قَالَ أَلَا تَأۡكُلُونَ
بردی و لێی نزیک کردنهوه، ، فهرمووی لێکردن کهبینی ناخۆن، وتی: ئهوهنا فهرموون، ئهوهناخۆن؟!
فَأَوۡجَسَ مِنۡهُمۡ خِيفَةٗۖ قَالُواْ لَا تَخَفۡۖ وَبَشَّرُوهُ بِغُلَٰمٍ عَلِيمٖ
ئیبراهیم ترسێکی لێنیشت (چونکهوای زانی شتێکیان لهژێر سهردایه) بۆیه خچرا وتیان: مهترسهئێمه فریشتهیه، مژدهشیان پێدهبهخشێت.
فَأَقۡبَلَتِ ٱمۡرَأَتُهُۥ فِي صَرَّةٖ فَصَكَّتۡ وَجۡهَهَا وَقَالَتۡ عَجُوزٌ عَقِيمٞ
خێزانهکهی قریوهیهکی کرد و دهنگی لێ بهرز بۆوه و دهستی بهئاستهم دا بهروومهتی خۆیدا (وهکو داب و نـریتی ئافرهتان لهکاتی سهرسامیدا) وتی: پیریژنێکی نهزۆک، چۆن منداڵی دهبێت؟!