أَفَرَءَيۡتَ ٱلَّذِي تَوَلَّىٰ
جا ههواڵم بدهرێ ئایا ئهوهی پشتی لهباوهڕ ههلکرد...
وَأَعۡطَىٰ قَلِيلٗا وَأَكۡدَىٰٓ
کهمێکیشی بهخشی و خێرا دهستی گرتهوه...
أَعِندَهُۥ عِلۡمُ ٱلۡغَيۡبِ فَهُوَ يَرَىٰٓ
ئایا ئهو جۆره کهسانهزانستی و نهێنی دهزانن و ئاگاداری شاراوهکانن و دهیبینن؟!
أَمۡ لَمۡ يُنَبَّأۡ بِمَا فِي صُحُفِ مُوسَىٰ
ئایا ئاگادار نهکرابوو بهوهی لهپهڕاوهکانی موسادا بوو؟!
وَإِبۡرَٰهِيمَ ٱلَّذِي وَفَّىٰٓ
یان ئهو ئیبراهیمهی کهههموو پهیمانهکانی بهجێ هێنا بهتهواوی؟!
أَلَّا تَزِرُ وَازِرَةٞ وِزۡرَ أُخۡرَىٰ
(لهو پهڕاوو کتێبه پیرۆزانهدا هاتووه): کههیچ گوناهبارێک گوناهی تاوانبارێکی تر ههڵناگرێت
وَأَن لَّيۡسَ لِلۡإِنسَٰنِ إِلَّا مَا سَعَىٰ
بهڕاستی ئادهمیزاد خاوهنی هیچ شتێک نی یه ئهوهتهنها ئهوهنهبێت کهخۆی کردوویهتی
وَأَنَّ سَعۡيَهُۥ سَوۡفَ يُرَىٰ
بێگومان ههوڵ و کۆششهکهی دهبینرێتهوه لهقیامهتدا
ثُمَّ يُجۡزَىٰهُ ٱلۡجَزَآءَ ٱلۡأَوۡفَىٰ
پاشان پاداشت دهدرێتهوه بهتێرو تهسهلی