فَتَوَلَّ عَنۡهُمۡۘ يَوۡمَ يَدۡعُ ٱلدَّاعِ إِلَىٰ شَيۡءٖ نُّكُرٍ
گوێ مهدهبهناپوختی ئهوانهرۆژێک دێت کهبانگ وێژێک بانگ دهکات بۆ بارودۆخێکی زۆر ناخۆش و نالهبار
خُشَّعًا أَبۡصَٰرُهُمۡ يَخۡرُجُونَ مِنَ ٱلۡأَجۡدَاثِ كَأَنَّهُمۡ جَرَادٞ مُّنتَشِرٞ
خوانهناسان چاویان شۆڕهو شهرمهزارن، لهناخی زهویهوه دێنه دهرهوه، ههروهک لێشیاوی کوللهی زۆر (ڕووکاری زهوی دادهپۆشن)
مُّهۡطِعِينَ إِلَى ٱلدَّاعِۖ يَقُولُ ٱلۡكَٰفِرُونَ هَٰذَا يَوۡمٌ عَسِرٞ
زۆر بهپهلهو بهشپرزهییهوه بهدهم بانگ هێشتی کۆکردنهوهیانهوه دهچن، کافرو خوانهناسان بهیهکتر دهڵێه: وا دیاره ئهمڕۆ ڕۆژێکی زۆر گران و سهخته
۞كَذَّبَتۡ قَبۡلَهُمۡ قَوۡمُ نُوحٖ فَكَذَّبُواْ عَبۡدَنَا وَقَالُواْ مَجۡنُونٞ وَٱزۡدُجِرَ
پێش ئهمانیش قهومی نوح بروایان بهبهندهی بهڕێزی ئێمه نهکردو وتیان: شێته، زۆریش پیاههڵشاخان و دژایهتی کرا
فَدَعَا رَبَّهُۥٓ أَنِّي مَغۡلُوبٞ فَٱنتَصِرۡ
(ئهویش دوای (90) ساڵ هاناو هاواری بۆ پهروهردگاری بردو وتی: خوایه، بهڕاستی من شکستم خواردوهو سهرکهوتنم پێ ببهخشه
فَفَتَحۡنَآ أَبۡوَٰبَ ٱلسَّمَآءِ بِمَآءٖ مُّنۡهَمِرٖ
ئهوسا ئیتر ئێمه دهروازهکانی ئاسمانمان هاوڕێ لهگهڵ ئاوێکی خوڕدا کردوه