لِلۡفُقَرَآءِ ٱلۡمُهَٰجِرِينَ ٱلَّذِينَ أُخۡرِجُواْ مِن دِيَٰرِهِمۡ وَأَمۡوَٰلِهِمۡ يَبۡتَغُونَ فَضۡلٗا مِّنَ ٱللَّهِ وَرِضۡوَٰنٗا وَيَنصُرُونَ ٱللَّهَ وَرَسُولَهُۥٓۚ أُوْلَـٰٓئِكَ هُمُ ٱلصَّـٰدِقُونَ
ههروهها لهو دهستکهوتانه، بهشی کۆچبهرانی ههژار دهبێت بدرێت، ئهوانهی له شوێنهوارو سامانیان دوور خراونهتهوهو دهرکراون، ئهوانه بهتهمای بهخششی خواو ڕهزامهندیی ئهون و بهبێ هیچ تهماعێک پشتیوانی له خواو پێغهمبهرهکهی دهکهن و ههوڵی سهرخستنی بهرنامهکهیان دهدهن، ههر ئا ئهوانه ڕاستگۆو ڕاستانن.
وَٱلَّذِينَ تَبَوَّءُو ٱلدَّارَ وَٱلۡإِيمَٰنَ مِن قَبۡلِهِمۡ يُحِبُّونَ مَنۡ هَاجَرَ إِلَيۡهِمۡ وَلَا يَجِدُونَ فِي صُدُورِهِمۡ حَاجَةٗ مِّمَّآ أُوتُواْ وَيُؤۡثِرُونَ عَلَىٰٓ أَنفُسِهِمۡ وَلَوۡ كَانَ بِهِمۡ خَصَاصَةٞۚ وَمَن يُوقَ شُحَّ نَفۡسِهِۦ فَأُوْلَـٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡمُفۡلِحُونَ
ئهوانهی که پێشتر ماڵ و شوێنی خۆیان ئاماده کرد بۆ پێشوازیی له کۆچبهران و دڵ و دهروونی خۆیان ڕازاندهوه بهئیمان، ئهوانهشیان خۆش دهوێت که کۆچیان کردووه بۆ لایان و له دڵ و دهرونیاندا جێی هیچ جۆره حهسوودی و بهخیلیهك نابێتهوه (لهسهر ئهوهی که بهشی کۆچبهران دراوه و بهشی ئهوان نهدراوه)، حهز به بهخشینی دهستکهوتهکان بهوان دهکهن، فهزڵی ئهوان دهدهن بهسهر خۆیاندا ههرچهنده ههژارو نهداریشن، جا ئهوهی خۆی له نهفسی ڕهزیلی بپارێزێت و زاڵ بێت بهسهریدا، ئا ئهوانه ههر سهرفرازن.
وَٱلَّذِينَ جَآءُو مِنۢ بَعۡدِهِمۡ يَقُولُونَ رَبَّنَا ٱغۡفِرۡ لَنَا وَلِإِخۡوَٰنِنَا ٱلَّذِينَ سَبَقُونَا بِٱلۡإِيمَٰنِ وَلَا تَجۡعَلۡ فِي قُلُوبِنَا غِلّٗا لِّلَّذِينَ ءَامَنُواْ رَبَّنَآ إِنَّكَ رَءُوفٞ رَّحِيمٌ
ئهوانهش که به شوین کۆچبهران و پشتیواناندا هاتن (تا کۆتایی دنیا ئهمه دۆعا و نزایانه و بهردهوام) دهڵێن: پهروهردگارا له ئێمه و له برایانهشمان خۆش ببه که پێش ئێمه ڕێبازی ئیمانیان گرتهبهر و له دڵهکانماندا هیچ جۆره بوغزو کینهیهک مهخهره دڵمانهوه له ئاستی ئهوانهی ئیمانیان هێناوه، پهروهردگارا تۆ بهڕاستی بهسۆزو بهخشنده و میهرهبانیت.