قُلۡ إِنَّمَا ٱلۡعِلۡمُ عِندَ ٱللَّهِ وَإِنَّمَآ أَنَا۠ نَذِيرٞ مُّبِينٞ
پێیان بڵێ: زانیاری ئهو کاته لای خوایه، من تهنها بێدار کهرهوهیهکی ئاشکرام.
فَلَمَّا رَأَوۡهُ زُلۡفَةٗ سِيٓـَٔتۡ وُجُوهُ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ وَقِيلَ هَٰذَا ٱلَّذِي كُنتُم بِهِۦ تَدَّعُونَ
کاتێك بینیان ئهو بهڵێنه خواییه یهخهیان پێ دهگرێت، چڕوچاوی ئهوانهی که باوهڕیان نهبووه، تاڵ و ترش و ناشرین دهکرێت، ئهوسا پێیان دهوترێت ئا ئهمه ئهو بهڵێنهیه کهپێتان دهدرا.
قُلۡ أَرَءَيۡتُمۡ إِنۡ أَهۡلَكَنِيَ ٱللَّهُ وَمَن مَّعِيَ أَوۡ رَحِمَنَا فَمَن يُجِيرُ ٱلۡكَٰفِرِينَ مِنۡ عَذَابٍ أَلِيمٖ
ههروهها پێیان بڵێ: باشه، ئهگهر خوا، من و ههموو ئهو کهسانهی که شوێنم کهوتوون لهناو بهرێت، یان بهزهیی پیاماندا بێتهوه، ئهوسا کێ ههیه بێ باوهڕان له سزای پڕ ئێشی دۆزهخ ڕزگار بکات؟! (ئهگهر لهسهر یاخی بوونیان بهردهوام بن)
قُلۡ هُوَ ٱلرَّحۡمَٰنُ ءَامَنَّا بِهِۦ وَعَلَيۡهِ تَوَكَّلۡنَاۖ فَسَتَعۡلَمُونَ مَنۡ هُوَ فِي ضَلَٰلٖ مُّبِينٖ
ههروهها بڵێ: ئێمه خوای میهرهبانمان ههیهو باوهڕی پتهومان پێیهتی و پشت و پهنامان ههر ئهوه، جا ئیتر ڕۆژێك دێت که به ڕوونی بۆتان دهردهکهوێت کێ لهگومڕایی ئاشکرادا گیری خواردووهو سهری لێ شێواوه.
قُلۡ أَرَءَيۡتُمۡ إِنۡ أَصۡبَحَ مَآؤُكُمۡ غَوۡرٗا فَمَن يَأۡتِيكُم بِمَآءٖ مَّعِينِۭ
پێیان بڵێ: ههواڵم بدهنێ باشه ئهگهر ئاوهکهتان ڕۆچوو، کێ دهتوانێت ئاوی سازگارو ڕهوانتان بۆ بهدهست بهێنێت؟! (جگه له خوای میهرهبان).