أَمۡ لَهُمۡ شُرَكَآءُ فَلۡيَأۡتُواْ بِشُرَكَآئِهِمۡ إِن كَانُواْ صَٰدِقِينَ
ئایا ئهمانه شهریك و هاوبهشیان ههیه لهم بڕیارهدا، کوان؟ دهبا بیانهێنن ئهگهر ڕاست دهکهن؟
يَوۡمَ يُكۡشَفُ عَن سَاقٖ وَيُدۡعَوۡنَ إِلَى ٱلسُّجُودِ فَلَا يَسۡتَطِيعُونَ
ڕۆژێك دێت پهرده لهسهر ههموو شتێك لادهدرێت و لاق دهردهکهوێت، خوانهناسان بانگ دهکرێن بۆ سوژده بردن، بهڵام ناتوانن.
خَٰشِعَةً أَبۡصَٰرُهُمۡ تَرۡهَقُهُمۡ ذِلَّةٞۖ وَقَدۡ كَانُواْ يُدۡعَوۡنَ إِلَى ٱلسُّجُودِ وَهُمۡ سَٰلِمُونَ
ئهوانه؛ ئهو ڕۆژه چاویان شۆڕه و زهلیلی و خهجاڵهتی بهتهواوی دایان دهگرێت، چونکه کاتی خۆی بانگ دهکران بۆ نوێژکردن و سوژده بردن، له کاتێکدا لهوپهڕی تهندروستی و سهربهستیدا بوون (بهڵام گاڵتهیان پێی دههات).
فَذَرۡنِي وَمَن يُكَذِّبُ بِهَٰذَا ٱلۡحَدِيثِۖ سَنَسۡتَدۡرِجُهُم مِّنۡ حَيۡثُ لَا يَعۡلَمُونَ
وازم لێ بهێنه بۆ ئهوانهی که بڕوا بهم گوفتاره ناهێنن، ئێمه ئهوانه بۆ سهرهنجامی ناکامیان بهرهبهره کێش دهکهین، بێ ئهوهی به خۆیان بزانن و ههستی پێ بکهن.
وَأُمۡلِي لَهُمۡۚ إِنَّ كَيۡدِي مَتِينٌ
من مۆڵهتیان دهدهم، بهڵام ههرگیز له سزای ئێمه ڕزگاریان نابێت چونکه بێگومان دهسهڵاتمان تۆکمهیه.
أَمۡ تَسۡـَٔلُهُمۡ أَجۡرٗا فَهُم مِّن مَّغۡرَمٖ مُّثۡقَلُونَ
ئهی ئایا تۆ داوای کرێیان لێدهکهیت، تا قهرزار باری زۆر ببن و نهتوانن له ژێری دهرچن؟!