لِّنَفۡتِنَهُمۡ فِيهِۚ وَمَن يُعۡرِضۡ عَن ذِكۡرِ رَبِّهِۦ يَسۡلُكۡهُ عَذَابٗا صَعَدٗا
تا لهوهشدا تاقییان بکهینهوهو (به تهواوی دهر دهکهوێت کێ بهندهی ڕاستهقینهیهو کێیش به دنیا دهخهڵهتێت) جا ئهوهی له یادو بهرنامهی پهروهردگاری لابدات، دهیخاته ناو سزاو ئازارێکی بهردهوام.
وَأَنَّ ٱلۡمَسَٰجِدَ لِلَّهِ فَلَا تَدۡعُواْ مَعَ ٱللَّهِ أَحَدٗا
دڵنیابن که: مزگهوتهکان تایبهتی خوای گهورهن، دهبێت ههر ئهوهی تێدا بپهرسترێت و ناوی کهسی تر نهکرێته شهریك و هاوتای ناوی ئهو زاته.
وَأَنَّهُۥ لَمَّا قَامَ عَبۡدُ ٱللَّهِ يَدۡعُوهُ كَادُواْ يَكُونُونَ عَلَيۡهِ لِبَدٗا
جا کاتێکیش بهندهی خوا محمد صلی الله علیه وسلم بانگهوازی بۆ شوێنکهوتنی بهرنامهی خوا دهکرد (ئهو خهڵکه بهدهستهی ئادهمیزادو پهریهوه) خهریکبوو له ناوی بهرن (نووری خوا بکوژێننهوه).
قُلۡ إِنَّمَآ أَدۡعُواْ رَبِّي وَلَآ أُشۡرِكُ بِهِۦٓ أَحَدٗا
پێیان بڵێ: من ههر بهردهوام دهبم و ههر بانگهواز دهکهم بۆ لای پهروهردگارم، کهسیش ناکهمه هاوهڵ و شهریکی.
قُلۡ إِنِّي لَآ أَمۡلِكُ لَكُمۡ ضَرّٗا وَلَا رَشَدٗا
ههروهها پێیان بڵێ: من هیچ جۆره زهرهرو زیانێکم بهدهست نیه، ههروهها هیدایهتیش بهدهست من نیه (ئهگهر خۆتان بیر نهکهنهوه، قهناعهت بهزۆر نی یه).