مِنۡ أَيِّ شَيۡءٍ خَلَقَهُۥ
(بۆ بیرناکاتهوه) خوا لهچی دروستی کردووه؟!
مِن نُّطۡفَةٍ خَلَقَهُۥ فَقَدَّرَهُۥ
له نوتفهیهك (له خاڵێکی زۆر بچووك که به چاو نابینرێت) دروستی کردووه و ههموو ئهندامانی دهر و ناوی پێ بهخشیوه و ئهندازهگیری وردی له دروستکردنیدا ئهنجام داوه، (کات و شوێنی لهدایکبوونی و مردنی بۆ دیاری کردووه).
ثُمَّ ٱلسَّبِيلَ يَسَّرَهُۥ
لهوهودوا ژیانی بۆ ئاسان کردووه و سهرپشکی کردووه له پهیڕهوی کردنی ڕێگهی چاکه یان خراپه، ئیمان یان کوفر، (دوای ئهوهی که دهست نیشانی ههردووکیانی بۆ کردووه و سهرهنجامی ڕوون کردۆتهوه).
ثُمَّ أَمَاتَهُۥ فَأَقۡبَرَهُۥ
لهوهودوا دهیمرێنێت و دهیخاته ناو گۆڕهوه.
ثُمَّ إِذَا شَآءَ أَنشَرَهُۥ
پاشان کاتێك بیهوێت زیندووی دهکاتهوه.
كَلَّا لَمَّا يَقۡضِ مَآ أَمَرَهُۥ
بهڕاستی، ئهوهی که خوا فهرمانی پێداوه هێشتا ئادهمیزاد بهجێی نههێناوه.
فَلۡيَنظُرِ ٱلۡإِنسَٰنُ إِلَىٰ طَعَامِهِۦٓ
دهبا ئادهمیزاد سهیری خواردنهکهی بکات و سهرنجی بدات و بیری لێ بکاتهوه.
أَنَّا صَبَبۡنَا ٱلۡمَآءَ صَبّٗا
بێگومان ئێمه ئاومان بۆ داباراندهوهته خوارهوه، چۆن دابارینێت.