وَيَنقَلِبُ إِلَىٰٓ أَهۡلِهِۦ مَسۡرُورٗا
بهدڵی خۆش و ڕووی خۆشهوه دهگهڕێتهوه بۆ ناو کهسوکاری چاکو خواناسی، بۆ ناو ئیمانداران (سهرهڕای حۆری و غلمان و ولدان).
وَأَمَّا مَنۡ أُوتِيَ كِتَٰبَهُۥ وَرَآءَ ظَهۡرِهِۦ
(بهڵام) ئهوهی دۆسیهی کردهوهکانی له پشتیهوه درایه دهستی.
فَسَوۡفَ يَدۡعُواْ ثُبُورٗا
ئهوه لهمهولا هاوارو دادی لێبهرزدبێتهوه و دهڵێت: خوایه مهرگ، خوایه بمکوژه، خوا لهناوم بهره.
وَيَصۡلَىٰ سَعِيرًا
دهخرێته ناو دۆزهخ.
إِنَّهُۥ كَانَ فِيٓ أَهۡلِهِۦ مَسۡرُورًا
چونکه بهڕاستی ئهو جۆره کهسه کاتی خۆی لهناو ماڵ و خێزانیدا بهکهیف و ئاههنگی ناشهرعی، به بهرپاکردنی سفرهو خوانی حهرام دڵی خۆش بوو (مهبهستی ڕابواردنی حهرام بوو).
إِنَّهُۥ ظَنَّ أَن لَّن يَحُورَ
بڕوای وابوو که ههرگیز زیندوو بوونهوه و گهڕانهوه و لێپرسینهوه نیه.
بَلَىٰٓۚ إِنَّ رَبَّهُۥ كَانَ بِهِۦ بَصِيرٗا
نهخێر بهگومانی ئهو نهبوو، پهروهردگاری چاك ئاگاداری کارو کردهوهکانی بوو و دهیبینی چی دهکات.
فَلَآ أُقۡسِمُ بِٱلشَّفَقِ
سوێندم (بهو کاتهی دوای خۆرئاوا بوون) ئاسۆ سوور ههڵدهگهڕێت.