وَلِلَّهِ مُلۡكُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۗ وَٱللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ قَدِيرٌ
ههرچی له ئاسمانهکان و زهویدا ههیه ههر خوا خاوهنیانه و ئهو خوایه دهسهڵاتی بهسهر ههموو شتێکدا ههیه.
إِنَّ فِي خَلۡقِ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَٱخۡتِلَٰفِ ٱلَّيۡلِ وَٱلنَّهَارِ لَأٓيَٰتٖ لِّأُوْلِي ٱلۡأَلۡبَٰبِ
بهڕاستی له دروستکردنی ئاسمانهکان و زهویدا و له ئاڵو گۆڕی شهو و ڕۆژدا بهڵگه و نیشانهی زۆر ههن بۆ کهسانی ژیر و هۆشمهند...
ٱلَّذِينَ يَذۡكُرُونَ ٱللَّهَ قِيَٰمٗا وَقُعُودٗا وَعَلَىٰ جُنُوبِهِمۡ وَيَتَفَكَّرُونَ فِي خَلۡقِ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ رَبَّنَا مَا خَلَقۡتَ هَٰذَا بَٰطِلٗا سُبۡحَٰنَكَ فَقِنَا عَذَابَ ٱلنَّارِ
ئهوانهی یادی خوا دهکهن لهکاتێکدا که بهپێوهن یان دانیشتوون یان ڕاکشاوون (له هیچ حاڵهتێکدا یادی ئهوزاته فهرامۆش ناکهن)، ههمیشه بیردهکهنهوه له دروست بوونی ئاسمانهکان و زهوی (بیردهکهنهوه له ههموو وردهکاریهک، سهرنجی ههموو دیاردهیهک دهدهن، سهرئهنجام دهڵێن): پهروهردگارا تۆ ئهم ههموو دروست کراوانهت بێ هوده و بێ ئامانج دروست نهکردووه، پاکیی و بێگهردیی شایستهی تۆیه، ده تۆش بمانپارێزه له سزای ئاگری دۆزهخ.
رَبَّنَآ إِنَّكَ مَن تُدۡخِلِ ٱلنَّارَ فَقَدۡ أَخۡزَيۡتَهُۥۖ وَمَا لِلظَّـٰلِمِينَ مِنۡ أَنصَارٖ
پهروهردگارا بهڕاستی تۆ ههرکهس بخهیته ناو ئاگری دۆزهخهوه، ئهوه ئیتر شهرمهزارو ڕیسواو خهجاڵهتت کردووه، (جا بێگومان لهوێ) ستهمکاران هیچ جۆره پشتیوانێکیان نیه.