وَقَالُواْ لَوۡلَآ أُنزِلَ عَلَيۡهِ مَلَكٞۖ وَلَوۡ أَنزَلۡنَا مَلَكٗا لَّقُضِيَ ٱلۡأَمۡرُ ثُمَّ لَا يُنظَرُونَ
ههروهها دهیانوت: چی دهبوو ئهگهر فریشتهیهک بۆ لای (محمد (صلی الله علیه وسلم) دابهزییایه و بهچاوی خۆمان بمانبینیایه! جا ئهگهر فریشتهمان بناردایه ئهوه کۆتایی بهههموو شتێک دههات و پاشان مۆڵهت نادرێن تا تهوبه بکهن.
وَلَوۡ جَعَلۡنَٰهُ مَلَكٗا لَّجَعَلۡنَٰهُ رَجُلٗا وَلَلَبَسۡنَا عَلَيۡهِم مَّا يَلۡبِسُونَ
خۆ ئهگهر فریشتهمان بکردایه به فرستاده، ئهوه له شێوهی پیاوێکدا دهماننارد و ههمان گومان که ئێستا ههیانه بۆیان دروست دهبوو.
وَلَقَدِ ٱسۡتُهۡزِئَ بِرُسُلٖ مِّن قَبۡلِكَ فَحَاقَ بِٱلَّذِينَ سَخِرُواْ مِنۡهُم مَّا كَانُواْ بِهِۦ يَسۡتَهۡزِءُونَ
(ئهی محمد (صلى الله عليه وسلم) دڵت لهخۆت دانهمێنێت) سوێندبێت بهخوا بهڕاستی گاڵتهکراوه به پێغهمبهرانی پێش تۆ، سهرنجام ئهوهی ئهوان بڕوایان پێی نهبوو، گاڵتهیان پێدهکرد، یهخهی پێگرتن و نغرۆی کردن (خوا تۆڵهی لێسهندن).
قُلۡ سِيرُواْ فِي ٱلۡأَرۡضِ ثُمَّ ٱنظُرُواْ كَيۡفَ كَانَ عَٰقِبَةُ ٱلۡمُكَذِّبِينَ
پێیان بڵێ: بڕۆن بگهڕێن بهسهر زهویدا و پاشان تهماشا بکهن و سهرنج بدهن، بزانن سهر ئهنجامی ئهوانهی بهرنامهی خوایان بهدرۆزانی چۆن بووه (چیمان بهسهرهێنان).
قُل لِّمَن مَّا فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۖ قُل لِّلَّهِۚ كَتَبَ عَلَىٰ نَفۡسِهِ ٱلرَّحۡمَةَۚ لَيَجۡمَعَنَّكُمۡ إِلَىٰ يَوۡمِ ٱلۡقِيَٰمَةِ لَا رَيۡبَ فِيهِۚ ٱلَّذِينَ خَسِرُوٓاْ أَنفُسَهُمۡ فَهُمۡ لَا يُؤۡمِنُونَ
(لێیان بپرسه ئهی محمد (صلى الله عليه وسلم) و بڵێ: ئهوهی له ئاسمانهکان و زهویدا ههیه هی کێ یه؟ (ههر خۆت وهڵام بدهرهوه و) بڵێ: ههر هی خوایه، که ڕهحم و میهرهبانی لهسهر خۆی فهرز کردووه، سوێند بێت بهخوا بهرهو ڕۆژی قیامهت که هیچ شکوگومانی تیادا نیه کۆتان دهکاتهوه، (ههرچهنده) ئهوانهی که خۆیان دۆڕاندو بیریان له قیامهت نهکردهوه، ئهوه ههر باوهڕ ناهێنن.