وَمَنۡ أَظۡلَمُ مِمَّنِ ٱفۡتَرَىٰ عَلَى ٱللَّهِ كَذِبًا أَوۡ قَالَ أُوحِيَ إِلَيَّ وَلَمۡ يُوحَ إِلَيۡهِ شَيۡءٞ وَمَن قَالَ سَأُنزِلُ مِثۡلَ مَآ أَنزَلَ ٱللَّهُۗ وَلَوۡ تَرَىٰٓ إِذِ ٱلظَّـٰلِمُونَ فِي غَمَرَٰتِ ٱلۡمَوۡتِ وَٱلۡمَلَـٰٓئِكَةُ بَاسِطُوٓاْ أَيۡدِيهِمۡ أَخۡرِجُوٓاْ أَنفُسَكُمُۖ ٱلۡيَوۡمَ تُجۡزَوۡنَ عَذَابَ ٱلۡهُونِ بِمَا كُنتُمۡ تَقُولُونَ عَلَى ٱللَّهِ غَيۡرَ ٱلۡحَقِّ وَكُنتُمۡ عَنۡ ءَايَٰتِهِۦ تَسۡتَكۡبِرُونَ
کێ لهوه ستهمکارتره که درۆ بۆ خوا ههڵبهستێت و یاخود بڵێت: منیش وهحی و نیگام بۆ هاتووه، له ڕاستیشدا هیچی بۆ نههاتبێت، ههروهها ئهو کهسهش که وتویهتی: منیش وهک قورئان کتێبێک دادهبهزێنم وهک خوا دایبهزاندوه، خۆ ئهگهر ئهو ستهمکارانه ببینی چۆن له ئێش و ئازاری سهرهمهرگدا (گیرێکیان خواردووه) فریشتهکانیش دهستیان لێدهکهنهوه و لێیان دهدهن و (پێیان دهڵێن): ئادهی گیانتان بدهن بهدهستهوه، دهی ڕۆحتان دهرکهن، ئهمڕۆ له تۆڵهی (خوا نهناسیتاندا) سزاو ئهشکهنجهی ڕیسوایی و شهرمهزاری دهدرێن، چونکه شتی ناحهقتان بهدهم خواوه ههڵدهبهست و خۆتان بهگهوره دهزانی له بهرامبهر ئایهت و فهرمانهکانی خوادا و لووت بهرزیتان نهیدههێشت باوهڕی پێ بهێنن.
وَلَقَدۡ جِئۡتُمُونَا فُرَٰدَىٰ كَمَا خَلَقۡنَٰكُمۡ أَوَّلَ مَرَّةٖ وَتَرَكۡتُم مَّا خَوَّلۡنَٰكُمۡ وَرَآءَ ظُهُورِكُمۡۖ وَمَا نَرَىٰ مَعَكُمۡ شُفَعَآءَكُمُ ٱلَّذِينَ زَعَمۡتُمۡ أَنَّهُمۡ فِيكُمۡ شُرَكَـٰٓؤُاْۚ لَقَد تَّقَطَّعَ بَيۡنَكُمۡ وَضَلَّ عَنكُم مَّا كُنتُمۡ تَزۡعُمُونَ
(له ڕۆژی قیامهتدا خوای گهوره ڕوو به خوانهناسان دهفهرموێت) سوێند بهخوا بێگومان ئێوه به تهنها و تاک تاک هاتوونهته لامان ههروهکو یهکهم جار دروستمان کردن و ههرچی پێمان بهخشی بوون و بهکارتان دههێنا بهجێتان هێشتووه له دوایی خۆتانهوه و ناشبینین لهگهڵتان ئهو کهس و شتانهی که ئێوه دهتانوت تکاکارن بۆمان و فریامان دهکهون، سوێند بهخوا بهڕاستی ههرچی پهیوهندیهک ههبوو له نێوانتاندا بچڕاوهو ههرچی ئومێدتان پێی ههبوو لافتان پێوه لێدهدا لێتان ون بوو.