وَكَذَٰلِكَ زَيَّنَ لِكَثِيرٖ مِّنَ ٱلۡمُشۡرِكِينَ قَتۡلَ أَوۡلَٰدِهِمۡ شُرَكَآؤُهُمۡ لِيُرۡدُوهُمۡ وَلِيَلۡبِسُواْ عَلَيۡهِمۡ دِينَهُمۡۖ وَلَوۡ شَآءَ ٱللَّهُ مَا فَعَلُوهُۖ فَذَرۡهُمۡ وَمَا يَفۡتَرُونَ
وهک ئهو دابهشکردنه دوور له دادوهریه، بت و پهرستراوهکانیان کوشتنی منداڵهکانیان بۆ زۆربهی هاوهڵگهران جوان و ڕازاوه کردبوو (نهفامانی عهرهب کچانیان زینده بهچاڵ دهکرد)، بۆ ئهوهی لهناویان بهرن و ئاینی یهکتاپهرستیان لێ بشێوێنن، خۆ ئهگهر خوا بیویستایه ئهوه نهیاندهتوانی کاری وابکهن (ئازادی لێ دهسهندنهوه)، کهوابوو وازیان لێ بهێنه خۆیان و ئهو درۆو دهلهسهیهی که دهیکهن.
وَقَالُواْ هَٰذِهِۦٓ أَنۡعَٰمٞ وَحَرۡثٌ حِجۡرٞ لَّا يَطۡعَمُهَآ إِلَّا مَن نَّشَآءُ بِزَعۡمِهِمۡ وَأَنۡعَٰمٌ حُرِّمَتۡ ظُهُورُهَا وَأَنۡعَٰمٞ لَّا يَذۡكُرُونَ ٱسۡمَ ٱللَّهِ عَلَيۡهَا ٱفۡتِرَآءً عَلَيۡهِۚ سَيَجۡزِيهِم بِمَا كَانُواْ يَفۡتَرُونَ
هاوهڵگهران به بڕیاری نادروستی خۆیان دهیانوت: ئهمانه چهند ماڵات و کێڵگهیهکن قهدهغه کراون، کهس لێیان ناخوات مهگهر ئێمه بمانهوێت و ڕازی بین، ههندێک ماڵاتی تریش حهرام کرابوو پشتیان بۆ سواریی و بۆبار بهکار بهێنرێت، ماڵاتێکی تریش ههن ناوی خوای لهسهر نابهن (ناوی بتهکان دهبهن لهکاتی سهر بڕینیاندا) ئهم کارهیان درۆ ههڵبهستن بوو به دهم خواوه (گوایه بهو کارهیان ڕازیه)، بێگومان خوا له ئایندهدا تۆڵهی ههموو ئهو شتانهیان لێ دهستێنێت که بهناحهق ههڵیاندهبهست.
وَقَالُواْ مَا فِي بُطُونِ هَٰذِهِ ٱلۡأَنۡعَٰمِ خَالِصَةٞ لِّذُكُورِنَا وَمُحَرَّمٌ عَلَىٰٓ أَزۡوَٰجِنَاۖ وَإِن يَكُن مَّيۡتَةٗ فَهُمۡ فِيهِ شُرَكَآءُۚ سَيَجۡزِيهِمۡ وَصۡفَهُمۡۚ إِنَّهُۥ حَكِيمٌ عَلِيمٞ
(نهفامیهکی تر که پهیڕهوی دهکهن ئهوهیه) دهیانوت: ههرچی له سکی ئهم ماڵاتانهدا بێت (له بهچکه و کۆرپهله) تایبهتیه بۆ نێرینهکانمان و حهرامکراوه له هاوسهرانمان، خۆ ئهگهر به مردارهوه بووی (بهچکهیهک یان کۆرپرلهیهک بوو) ئهوا ههمووان تیایدا هاوبهشن و (پیاوان و ئافرهتان لێی دهخۆن) له ئایندهدا خوا پاداشتی ئهم ههموو (سنووره خۆ کردانه و) باس و خواس و پێناسانهیان دهداتهوه، چونکه بهڕاستی خوا حهکیم و داناو کاربهجێیه و زانا و ئاگاداره بهههموو شتێک (دهیهوێت ههموو ههڵسوکهوتی خهڵکی ڕێک و پێک بێت).