وَنَزَعۡنَا مَا فِي صُدُورِهِم مِّنۡ غِلّٖ تَجۡرِي مِن تَحۡتِهِمُ ٱلۡأَنۡهَٰرُۖ وَقَالُواْ ٱلۡحَمۡدُ لِلَّهِ ٱلَّذِي هَدَىٰنَا لِهَٰذَا وَمَا كُنَّا لِنَهۡتَدِيَ لَوۡلَآ أَنۡ هَدَىٰنَا ٱللَّهُۖ لَقَدۡ جَآءَتۡ رُسُلُ رَبِّنَا بِٱلۡحَقِّۖ وَنُودُوٓاْ أَن تِلۡكُمُ ٱلۡجَنَّةُ أُورِثۡتُمُوهَا بِمَا كُنتُمۡ تَعۡمَلُونَ
(ههر له دهروازهی بهههشتدا) ههرچی بوغزو کینهیهک له دڵ و دهروون و سینهیاندا بوو ئێمه دامان ڕێی (تا به سینهیهکی ساف و دڵ و دهروونێکی بێگهردهوه بچنه ناو بهههشتهوه) کهچهندهها ڕووبار بهژێر درهختهکانیداو به بهردهم کۆشکهکانیدا ڕهوان و جاری دهبێت، (ئهوسا ئیتر ههمووان بهیهک دهنگ و یهک ئاواز) دهڵێن: سوپاس و ستایش بۆ ئهو خوایهی که هیدایهت و ڕێنموویی کردین بۆ ئهم جێگهو ڕێگه خۆشه، ئهگهر ئهو خوایه هیدایهت و ڕێنموویی نهکردینایه ههرگیز ڕێگای هیدایهتمان نهدهزانی و ئهم پاداشتهمان وهرنهدهگرت، سوێند بهخوا بهڕاستی پێغهمبهرانی پهروهردگارمان به حهق و ڕاستیهوه هاتن، ئهوسا بانگیان لێکرا: ئهوه ئهو بهههشتهیه که پێتان دراوه بههۆی ئهو کارو کردهوانه که ئهنجامتان دهدا.
وَنَادَىٰٓ أَصۡحَٰبُ ٱلۡجَنَّةِ أَصۡحَٰبَ ٱلنَّارِ أَن قَدۡ وَجَدۡنَا مَا وَعَدَنَا رَبُّنَا حَقّٗا فَهَلۡ وَجَدتُّم مَّا وَعَدَ رَبُّكُمۡ حَقّٗاۖ قَالُواْ نَعَمۡۚ فَأَذَّنَ مُؤَذِّنُۢ بَيۡنَهُمۡ أَن لَّعۡنَةُ ٱللَّهِ عَلَى ٱلظَّـٰلِمِينَ
(پاشان) نیشتهجێیانی بهههشت بانگی نیشتهجێکانی دۆزهخیان کرد: بهڕاستی ئهو بهڵێنهی که پهروهردگارمان پێی دابووین دهستمانکهوت و پێی بهخشین، ئایا ئێوهش ئهو بهڵێنهی که پهروهدگارتان دابووی بهڕاستی دهستانکهوت؟! (له وهڵامدا بهدڵ شکاوی و غهم و پهژارهیهکی زۆرهوه) وتیان: بهڵێ.. ئهوسا جاڕچیهک جاڕیدا له نێوانیاندا و هاواری کرد: نهفرهتی خوا له ستهمکاران بێت...