وَإِلَىٰ ثَمُودَ أَخَاهُمۡ صَٰلِحٗاۚ قَالَ يَٰقَوۡمِ ٱعۡبُدُواْ ٱللَّهَ مَا لَكُم مِّنۡ إِلَٰهٍ غَيۡرُهُۥۖ قَدۡ جَآءَتۡكُم بَيِّنَةٞ مِّن رَّبِّكُمۡۖ هَٰذِهِۦ نَاقَةُ ٱللَّهِ لَكُمۡ ءَايَةٗۖ فَذَرُوهَا تَأۡكُلۡ فِيٓ أَرۡضِ ٱللَّهِۖ وَلَا تَمَسُّوهَا بِسُوٓءٖ فَيَأۡخُذَكُمۡ عَذَابٌ أَلِيمٞ
بۆ سهر قهومی (ثمود)یش (صاڵح)ی برایانمان نارد (ئهویش پێی وتن): ئهی گهلهکهم خوا بپهرستن چونکه جگه لهو خوایهکی ترتان نیه، ئهوهتا بهڕاستی موعجیزهی ئاشکراتان لهلایهن پهروهردگارتانهوه بۆ هاتووه، ئهمه وشترێکه لهلایهن خواوه بهتایبهت بۆ ئێوهی بهدیهێناوه (لهسهر داخوازیی خۆتان) که موعجیزهیهکی ئاشکرایه، وازی لێ بهێنن با بلهوهڕێت له زهوی خواداو دهست درێژی مهکهنه سهرو ئازاری مهدهن (چونکه ههر ئازارتاندا) سزاو بهڵایهکی بهئێش و ئازار داوێن گیرتان دهبێت.
وَٱذۡكُرُوٓاْ إِذۡ جَعَلَكُمۡ خُلَفَآءَ مِنۢ بَعۡدِ عَادٖ وَبَوَّأَكُمۡ فِي ٱلۡأَرۡضِ تَتَّخِذُونَ مِن سُهُولِهَا قُصُورٗا وَتَنۡحِتُونَ ٱلۡجِبَالَ بُيُوتٗاۖ فَٱذۡكُرُوٓاْ ءَالَآءَ ٱللَّهِ وَلَا تَعۡثَوۡاْ فِي ٱلۡأَرۡضِ مُفۡسِدِينَ
یادی ئهو کاتهش بکهنهوه که خوا ئێوهی کرده جێنشین له دوای قهومی عاد، ژیانی لهسهر زهویدا بۆ ئاسان کردن، له دهشتهکاندا کۆشک و تهلار دروست دهکهن، له شاخ و کێوهکانیشدا ژوور دادهتاشن، کهواته یادی نازو نیعمهتهکانی خوا بکهن و تۆوی خراپه و فهسادو گوناه لهسهر زهویدا مهچێنن.
قَالَ ٱلۡمَلَأُ ٱلَّذِينَ ٱسۡتَكۡبَرُواْ مِن قَوۡمِهِۦ لِلَّذِينَ ٱسۡتُضۡعِفُواْ لِمَنۡ ءَامَنَ مِنۡهُمۡ أَتَعۡلَمُونَ أَنَّ صَٰلِحٗا مُّرۡسَلٞ مِّن رَّبِّهِۦۚ قَالُوٓاْ إِنَّا بِمَآ أُرۡسِلَ بِهِۦ مُؤۡمِنُونَ
(دوای ئهو یادخستنهوانهی صاڵح پێغهمبهر) دهستهی دهسهڵاتداران، ئهوانهی لووت بهرزیان کرد له قهومهکهی وتیان بهوانهی که چهوسێنراونهتهوه، لهوانهیان که باوهڕیان هێناوه: باشه ئێوه دهزانن که صاڵح لهلایهن پهروهردگاریهوه ڕهوانه کراوه؟! ئیمانداران وتیان: به دڵنیاییهوه ئێمه باوهڕدارین بهو پهیامهی که بهودا ڕهوانه کراوه.