إِنَّ هَـٰٓؤُلَآءِ مُتَبَّرٞ مَّا هُمۡ فِيهِ وَبَٰطِلٞ مَّا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ
بێگومان ئائهوانه ئهوهی تێدا دهژین لهناوچووه و، پووچهڵه ئهوهی ئهوان دهیانکرد.
قَالَ أَغَيۡرَ ٱللَّهِ أَبۡغِيكُمۡ إِلَٰهٗا وَهُوَ فَضَّلَكُمۡ عَلَى ٱلۡعَٰلَمِينَ
موسا وتی: ئایا کهی ڕهوایه بێجگه له خوا خوایهکی ترتان بۆ بخوازم، لهکاتێکدا که ئهو زاته لهناو خهڵکی ئهم جیهانهدا ههڵی بژاردوون و ڕێزی زیاتری لێناوون.
وَإِذۡ أَنجَيۡنَٰكُم مِّنۡ ءَالِ فِرۡعَوۡنَ يَسُومُونَكُمۡ سُوٓءَ ٱلۡعَذَابِ يُقَتِّلُونَ أَبۡنَآءَكُمۡ وَيَسۡتَحۡيُونَ نِسَآءَكُمۡۚ وَفِي ذَٰلِكُم بَلَآءٞ مِّن رَّبِّكُمۡ عَظِيمٞ
یادی ئهو کاتهش بکهن که ڕزگارمان کردن له دارو دهستهی فیرعهون کاتێک که ناسۆرترین ئهشکهنجهیان دهدان، بهشێوهیهکی دڕندانه زۆرینهی کوڕهکانی ئێوهیان دهکوشت وئافرهتهکانی ئێوهشیان دههێشتهوه (بۆ کهنیزهکی)، لهوهشدا بهڵاو تاقیکردنهوهیهکی گهوره ههیه بۆتان لهلایهن پهروهردگارتانهوه (بۆچی زوو فهرامۆشتان کرد).
۞وَوَٰعَدۡنَا مُوسَىٰ ثَلَٰثِينَ لَيۡلَةٗ وَأَتۡمَمۡنَٰهَا بِعَشۡرٖ فَتَمَّ مِيقَٰتُ رَبِّهِۦٓ أَرۡبَعِينَ لَيۡلَةٗۚ وَقَالَ مُوسَىٰ لِأَخِيهِ هَٰرُونَ ٱخۡلُفۡنِي فِي قَوۡمِي وَأَصۡلِحۡ وَلَا تَتَّبِعۡ سَبِيلَ ٱلۡمُفۡسِدِينَ
بهڵێنی سی شهومان به موسادا (که خواپهرستی تێدا بکات، تا ئاماده بێت بۆ وهرگرتنی تهورات) و به ده شهوی تر ماوهکهمان تهواوکرد، ئینجا کاتی گفتوگۆی موسا لهگهڵ پهروهردگاریدا تهواو بوو که گهیشته چل شهو، موسا (پێش ڕۆیشتنی بۆ کێوی طور) به هارونی برای وت: ئیتر تۆ له جیاتی من به لهناو قهوم و عهشرهتمدا دهوری چاکسازی ببینه و نهکهیت شوێن ڕێبازی ئهوانه بکهویت که چێنهری تۆوی خراپهن.