وَإِذۡ قَالَتۡ أُمَّةٞ مِّنۡهُمۡ لِمَ تَعِظُونَ قَوۡمًا ٱللَّهُ مُهۡلِكُهُمۡ أَوۡ مُعَذِّبُهُمۡ عَذَابٗا شَدِيدٗاۖ قَالُواْ مَعۡذِرَةً إِلَىٰ رَبِّكُمۡ وَلَعَلَّهُمۡ يَتَّقُونَ
(دیاره که ههندێک لهو جولهکانه فهرمانی خوایان شکاندووه، بهههر فێڵێک بووه ڕاوی خۆیان کردوه، بۆیه دهستهیهک له پیاو چاکانیان کهوتوونهته ئامۆژگاری کردنی دهست درێژکاران) کهچی کاتێکیش دهستهیهک لهوان وتیان: بۆچی ئامۆژگاری کهسانێک دهکهن که خوا ههر لهناوبهریانه، یان سزادهریانه بهسزایهکی توند ( له وهڵامیاندا) وتیان: ئاخر بابهڵگهیهکی دڵسۆزی و غهمخۆری بێت بۆ لای پهروهردگارتان و بهو هیوایه ئهوان له خوا بترسن.
فَلَمَّا نَسُواْ مَا ذُكِّرُواْ بِهِۦٓ أَنجَيۡنَا ٱلَّذِينَ يَنۡهَوۡنَ عَنِ ٱلسُّوٓءِ وَأَخَذۡنَا ٱلَّذِينَ ظَلَمُواْ بِعَذَابِۭ بَـِٔيسِۭ بِمَا كَانُواْ يَفۡسُقُونَ
جا کاتێک فهرامۆشیان کرد ئهوهی ئامۆژگاریان پێی کرابوو، ئێمهش ئهوانهی که قهدهغهی خراپهیان دهکرد ڕزگارمان کردن و ئهوانهش که ستهمیان کردو ههوڵیاندا بۆ کردنی ئهوکاره ناڕهوایه، بهسزایهکی سهخت گیرۆدهمان کردن، بههۆی ئهوهی له سنوور دهرچوو بوون.
فَلَمَّا عَتَوۡاْ عَن مَّا نُهُواْ عَنۡهُ قُلۡنَا لَهُمۡ كُونُواْ قِرَدَةً خَٰسِـِٔينَ
جا کاتێک ههر سهرکهشییان کرد لهوهی که قهدهغه کرابوو لێیان، ئێمهش پێمان وتن: ببنه کۆمهڵه مهیمونێکی سووک و ڕیسواو دوور له ڕهحمی خوا.
وَإِذۡ تَأَذَّنَ رَبُّكَ لَيَبۡعَثَنَّ عَلَيۡهِمۡ إِلَىٰ يَوۡمِ ٱلۡقِيَٰمَةِ مَن يَسُومُهُمۡ سُوٓءَ ٱلۡعَذَابِۗ إِنَّ رَبَّكَ لَسَرِيعُ ٱلۡعِقَابِ وَإِنَّهُۥ لَغَفُورٞ رَّحِيمٞ
یادی ئهو کاتهش بکه پهروهردگارت (ئهی محمد(صلى الله عليه وسلم) بڕیاریدا و ڕایگهیاند بهڕاستی کهسانێک دهنێرێته سهریان تا ڕۆژی قیامهت، ئهشکهنجهو ئازاری سهختیان بدات، چونکه بهڕاستی پهروهردگارت زۆر بهخێرایی تۆڵه دهسێنێت ( له ستهمکاران)، ههروهها بێگومان لێخۆشبوو میهرهبانیشه ( بۆ تهوبهکاران و ئیمانداران).