إِنَّ وَلِـِّۧيَ ٱللَّهُ ٱلَّذِي نَزَّلَ ٱلۡكِتَٰبَۖ وَهُوَ يَتَوَلَّى ٱلصَّـٰلِحِينَ
(ههروهها بڵێ): بهڕاستی پشت و پهنای من ئهو خوایهیه که قورئانی دابهزاندوهو لهکاتێکدا ئهو زاته سهرپهرشتی چاکان و پاکان دهکات.
وَٱلَّذِينَ تَدۡعُونَ مِن دُونِهِۦ لَا يَسۡتَطِيعُونَ نَصۡرَكُمۡ وَلَآ أَنفُسَهُمۡ يَنصُرُونَ
ئهوانهی که ئێوه جگه له خوا هاناو هاواریان بۆ دهبهن ناتوانن سهرکهوتوتان بکهن، (تهنانهت) ناتوانن یارمهتی خۆیشیان بدهن.
وَإِن تَدۡعُوهُمۡ إِلَى ٱلۡهُدَىٰ لَا يَسۡمَعُواْۖ وَتَرَىٰهُمۡ يَنظُرُونَ إِلَيۡكَ وَهُمۡ لَا يُبۡصِرُونَ
خۆ ئهگهر بانگیان بکهیت بۆ ڕێبازی هیدایهت، ئهوه (بانگهوازت) نابیستن (چ جای ئهوهی یارمهتیشت بدهن)، تۆ دهیانبینیت ئهوان سهیرت دهکهن، لهکاتێکدا که نابینن.
خُذِ ٱلۡعَفۡوَ وَأۡمُرۡ بِٱلۡعُرۡفِ وَأَعۡرِضۡ عَنِ ٱلۡجَٰهِلِينَ
کاری ئاسان لهخهڵکی داوا بکهو چاوپۆشی له ههڵهو کهموکوڕیهکانیان بکهو، فهرمان بده به چاکهو کردهوهیهک که پهسهندی شهرعه، ڕووش وهرگێڕهو پشت بکه له نهفام و تێ نهگهیشتوان.
وَإِمَّا يَنزَغَنَّكَ مِنَ ٱلشَّيۡطَٰنِ نَزۡغٞ فَٱسۡتَعِذۡ بِٱللَّهِۚ إِنَّهُۥ سَمِيعٌ عَلِيمٌ
ئهگهر وهسوهسهیهکت لهلایهن شهیتانهوه بۆ پێشهات و ویستی له خشتهت بهرێت و تووشی ههڵهت بکات، جا ئهوه تۆ پهنا بگره بهخواو پشت بهو ببهسته، چونکه بهڕاستی ئهو زاته بیسهر و زانایه.