قَالَتۡ يَٰوَيۡلَتَىٰٓ ءَأَلِدُ وَأَنَا۠ عَجُوزٞ وَهَٰذَا بَعۡلِي شَيۡخًاۖ إِنَّ هَٰذَا لَشَيۡءٌ عَجِيبٞ
خێزانی ئیبراهیم وتی: وهی ڕۆ (شهرمهزار خۆم)! چۆن منداڵم دهبێت من پیرم و ئهمهش مێردهکهمه، پیر و بهساڵا چووه، بهڕاستی ئهمه شتێکی سهر سوڕهێنهره!
قَالُوٓاْ أَتَعۡجَبِينَ مِنۡ أَمۡرِ ٱللَّهِۖ رَحۡمَتُ ٱللَّهِ وَبَرَكَٰتُهُۥ عَلَيۡكُمۡ أَهۡلَ ٱلۡبَيۡتِۚ إِنَّهُۥ حَمِيدٞ مَّجِيدٞ
فریشتهکان وتیان: ئایا سهرسام دهبیت له فهرمان؟ کاری خوا؟؟ ڕهحمهت و بهرهکهتی خواتان لهسهربێت ئهی خێزانی ئهم ماڵه پیرۆزه، (بێگومان خوای گهوره کاری وا دهکات) و چونکه ههمیشه ئهو زاته سوپاسکراوه و خاوهنی بهرزی و دهسهڵاتیشه.
فَلَمَّا ذَهَبَ عَنۡ إِبۡرَٰهِيمَ ٱلرَّوۡعُ وَجَآءَتۡهُ ٱلۡبُشۡرَىٰ يُجَٰدِلُنَا فِي قَوۡمِ لُوطٍ
جاکاتێك ترسهکه له دڵی ئیبراهیم دهرچوو (هێمن بۆوه) و مژدهکهشی بۆ هاتبوو، ئینجا دهستی کرد به باس کردن و موجادهله دهربارهی قهومی (لوط).
إِنَّ إِبۡرَٰهِيمَ لَحَلِيمٌ أَوَّـٰهٞ مُّنِيبٞ
بهڕاستی ئیبراهیم زۆر لهسهرخۆ و به ئارام و خهمخۆر و گهڕاوهیه بۆ لای خوا.
يَـٰٓإِبۡرَٰهِيمُ أَعۡرِضۡ عَنۡ هَٰذَآۖ إِنَّهُۥ قَدۡ جَآءَ أَمۡرُ رَبِّكَۖ وَإِنَّهُمۡ ءَاتِيهِمۡ عَذَابٌ غَيۡرُ مَرۡدُودٖ
(فریشتهکان وتیان): ئهی ئیبراهیم واز بهێنه لهو باس و کێشهیه، دڵنیابه بهڕاستی پهروهردگارت فهرمانی داوه و (کار تهواو بووه) و بێگومان سزایهکیان بۆ هاتووه که ناگهڕێتهوه.