وَيَٰقَوۡمِ لَا يَجۡرِمَنَّكُمۡ شِقَاقِيٓ أَن يُصِيبَكُم مِّثۡلُ مَآ أَصَابَ قَوۡمَ نُوحٍ أَوۡ قَوۡمَ هُودٍ أَوۡ قَوۡمَ صَٰلِحٖۚ وَمَا قَوۡمُ لُوطٖ مِّنكُم بِبَعِيدٖ
ئهی قهوم و خزمانم ناکۆکی و دژایهتیتان لهگهڵ مندا، واتان لێ ناکات (ئهو ئایین و بیرو باوهڕهی هێناومه لهلایهن خواوه بهدرۆی بزانن و) جا ئهو کاته ئهوهی تووشی هۆزی نوح و هود و صالح بوو تووشی ئێوهش ببێت، خۆ هۆزی لوط لێتانهوه زۆر دوور نیه.
وَٱسۡتَغۡفِرُواْ رَبَّكُمۡ ثُمَّ تُوبُوٓاْ إِلَيۡهِۚ إِنَّ رَبِّي رَحِيمٞ وَدُودٞ
داوای لێخۆشبوونیش له پهروهردگارتان بکهن و واز بهێنن له تاوان و خراپهکاری و پاشان بگهڕێنهوه بۆ لای خوا، بیگومان پهروهردگاری من زۆر بهبهزهیی و میهرهبانه، زۆر بهسۆز و دلۆڤانه.
قَالُواْ يَٰشُعَيۡبُ مَا نَفۡقَهُ كَثِيرٗا مِّمَّا تَقُولُ وَإِنَّا لَنَرَىٰكَ فِينَا ضَعِيفٗاۖ وَلَوۡلَا رَهۡطُكَ لَرَجَمۡنَٰكَۖ وَمَآ أَنتَ عَلَيۡنَا بِعَزِيزٖ
خزمانی نالهبار وتیان: ئهی شوعهیب، ئێمه تێناگهین له زۆربهی ئهو باسانهی که تۆ دهیڵێیت، ئێمهش بهڕاستی تۆ بهلاواز دهبینین لهناو خۆماندا (وادهزانین ناتوانیت بهرهنگاری ئهم ههموو خهڵکه بکهیت، ئهمهی تۆ باسی دهکهیت پێویستی بههێزو توانایهکی زۆر ههیه) و خۆ ئهگهر خزمهکانت نهبوایه بهرد بارانمان دهکردیت، وهنهبێت تۆ هیچ تواناو دهسهڵاتێکت ههبێت بهسهرماندا.
قَالَ يَٰقَوۡمِ أَرَهۡطِيٓ أَعَزُّ عَلَيۡكُم مِّنَ ٱللَّهِ وَٱتَّخَذۡتُمُوهُ وَرَآءَكُمۡ ظِهۡرِيًّاۖ إِنَّ رَبِّي بِمَا تَعۡمَلُونَ مُحِيطٞ
شوعهیب وتی: ئهی هۆزو خزمانم ئایا کهس و کارم بهلای ئێوهوه به تواناو دهسهڵاتدارتره له خوا؟! لهکاتێکدا ئهو زاتهتان فهرامۆش کردووه و گوێ نادهن به فهرمانهکانی، بهڕاستی پهروهردگارم ئاگاداره بهوهی ئێوه ئهنجامی دهدهن.