ٱذۡهَبُواْ بِقَمِيصِي هَٰذَا فَأَلۡقُوهُ عَلَىٰ وَجۡهِ أَبِي يَأۡتِ بَصِيرٗا وَأۡتُونِي بِأَهۡلِكُمۡ أَجۡمَعِينَ
(یوسف ههواڵی باوکی پرسی، که زانی نابینا بووه وتی): بڕۆن ئهم کراسهم بهرن و بیدهن بهسهرو ڕووی باوکمدا بینایی بۆ دهگهڕێتهوه و چاوی چاك دهبێتهوه، پاشان ههموو کهس و کارتانم بۆ بهێنن بهگشتی.
وَلَمَّا فَصَلَتِ ٱلۡعِيرُ قَالَ أَبُوهُمۡ إِنِّي لَأَجِدُ رِيحَ يُوسُفَۖ لَوۡلَآ أَن تُفَنِّدُونِ
کاتێك کاروان ئاوهدانی بهجێهێشت و کهوته ڕێ، باوکیان وتی: بهڕاستی من ههست به بۆنی یوسف دهکهم ئهگهر بهبێ هۆش و خهڵهفاوم نهزانن و (بڕوام پێبکهن).
قَالُواْ تَٱللَّهِ إِنَّكَ لَفِي ضَلَٰلِكَ ٱلۡقَدِيمِ
ئهو کهسانهی که له لای بوون وتیان: سوێند بهخوا بێگومان تۆ ههر له ناو سهرگهردانی و خهیاڵه کۆنهکهی خۆتدایت!!
فَلَمَّآ أَن جَآءَ ٱلۡبَشِيرُ أَلۡقَىٰهُ عَلَىٰ وَجۡهِهِۦ فَٱرۡتَدَّ بَصِيرٗاۖ قَالَ أَلَمۡ أَقُل لَّكُمۡ إِنِّيٓ أَعۡلَمُ مِنَ ٱللَّهِ مَا لَا تَعۡلَمُونَ
ئینجا که مژده هێنهرهکه گهیشت و کراسهکهیدا بهسهر دهم و چاویدا، خێرا بینای بۆ گهڕایهوه، چاوهکانی گهشایهوه، وتی: ئایا من پێم نهوتن، بهڕاستی ئهوهی من دهیزانم له لایهن خواوه، ئێوه نایزانن؟!
قَالُواْ يَـٰٓأَبَانَا ٱسۡتَغۡفِرۡ لَنَا ذُنُوبَنَآ إِنَّا كُنَّا خَٰطِـِٔينَ
(دوای ماوهیهك کوڕهکان گهیشتن وههموو شتێك ئاشکرا بوو) وتیان: ئهی باوکی بهڕێزمان داوای لێخۆشبوونی گوناههکانمان بۆ بکه (له خوای میهرهبان) بهڕاستی ئێمه گوناهکار بووین و بهههڵهدا چوو بووین.