هُوَ ٱلَّذِي يُرِيكُمُ ٱلۡبَرۡقَ خَوۡفٗا وَطَمَعٗا وَيُنشِئُ ٱلسَّحَابَ ٱلثِّقَالَ
خوا ئهو زاتهیه که ههوره بروسکهتان نیشان دهدات، هاوڕێ لهگهڵ ترسدا (بههۆی ڕووناکی بههێزو دهنگی سامناکی، که دهوریان ههیه له بهپێز کردنی خاکی زهوی و تهقاندنهوهی تۆوهکاندا) ههروهها ئومێد و هیوا بهخشیشه (به ساڵێکی پڕ بهرهکهت)، ههر ئهو زاته ههوری قورس و سهنگین و ئاودار بهدی دههێنێت.
وَيُسَبِّحُ ٱلرَّعۡدُ بِحَمۡدِهِۦ وَٱلۡمَلَـٰٓئِكَةُ مِنۡ خِيفَتِهِۦ وَيُرۡسِلُ ٱلصَّوَٰعِقَ فَيُصِيبُ بِهَا مَن يَشَآءُ وَهُمۡ يُجَٰدِلُونَ فِي ٱللَّهِ وَهُوَ شَدِيدُ ٱلۡمِحَالِ
ههوره تریشقه (بهدهنگی گهوره و سامناكی) تهسبیحات و سوپاس و ستایشی (بهدیهێنهری دهکات) و فریشتهکانیش له ترسی ئهو زاته (سهر گهرمی تهسبیحات و ستایش و سوپاسگوزارین)، ههروهها (جاری وا ههیه) ههوره بروسکه دهنێرێت و دهیماڵێت بهکهسێکدا که خوا ویستی لهسهره و ڕۆژی تهواو بووه (جا لهگهڵ ئهم ههموو بهڵگهو نیشانه بههێزهدا) ئهوانه ههر له دهمهدهمێ و مشتومڕدان دهربارهی خوا (دوور له بنهمای زانستی) لهکاتێکدا ئهو زاته دهسهڵاتی زۆر بههیزهو تۆڵهسهندنی (له خوانهناسان) توندو تیژه.
لَهُۥ دَعۡوَةُ ٱلۡحَقِّۚ وَٱلَّذِينَ يَدۡعُونَ مِن دُونِهِۦ لَا يَسۡتَجِيبُونَ لَهُم بِشَيۡءٍ إِلَّا كَبَٰسِطِ كَفَّيۡهِ إِلَى ٱلۡمَآءِ لِيَبۡلُغَ فَاهُ وَمَا هُوَ بِبَٰلِغِهِۦۚ وَمَا دُعَآءُ ٱلۡكَٰفِرِينَ إِلَّا فِي ضَلَٰلٖ
ههر بۆ خوایه بانگهوازی حهق و ڕاستی، (بهڵام) ئهوانهی هاناو هاوار بۆ کهسێکی تر دهبهن جگه لهو زاته، هاوار لێکراوان به هیچ شێوهیهك بههانایانهوه نایهن و وهڵامیان نادهنهوه، مهگهر وهکو کهسێك (تینووی بێت له دوورهوه) دهستهکانی درێژه بکات بۆ ئاو تا بیگهیهنێته دهمی، کهچی بێسوودهو ناگاته دهمی، بێگومان دوعا نزای بێ باوهڕان تهنها لهناو تاریکی و گومڕایدایه و هیچی تر نی یه.