قَالُواْ بَلۡ جِئۡنَٰكَ بِمَا كَانُواْ فِيهِ يَمۡتَرُونَ
دوای ئهوهی فریشتهکان خۆیان پێناساند وتیان: دڵت هیچ نهکات بهڵکو ئێمه هاتووین بۆ لای تۆ بۆ ئهوهی ئهو ههڕهشانهی تۆ دهتکردو ئهو بێ ڕهوشتانه گومانیان لێدهکرد، بیهێنینه دی...
وَأَتَيۡنَٰكَ بِٱلۡحَقِّ وَإِنَّا لَصَٰدِقُونَ
ئهمڕۆ ئیتر بۆ بهرپاکردنی ئهو ڕاستیه هاتووین و بێگومان ڕاستیش دهڵێین...
فَأَسۡرِ بِأَهۡلِكَ بِقِطۡعٖ مِّنَ ٱلَّيۡلِ وَٱتَّبِعۡ أَدۡبَٰرَهُمۡ وَلَا يَلۡتَفِتۡ مِنكُمۡ أَحَدٞ وَٱمۡضُواْ حَيۡثُ تُؤۡمَرُونَ
بهشێکی شهو بمێنێت خۆت و خانهوادهت دهرچن و تۆ دوایان بکهوه، با هیچ کامتان ئاوڕ نهداتهوه، بڕۆن بهرهو ئهو شوێنهی که فهرمانتان پێ دهدرێت.
وَقَضَيۡنَآ إِلَيۡهِ ذَٰلِكَ ٱلۡأَمۡرَ أَنَّ دَابِرَ هَـٰٓؤُلَآءِ مَقۡطُوعٞ مُّصۡبِحِينَ
ئێمه نیگامان نارد بۆ لای _لوط_ و بڕیارماندا که بهڕاستی له کاتی بهرهبهیاندا دوای ئهوانه بڕاوهو دهیاریان نهماوه.
وَجَآءَ أَهۡلُ ٱلۡمَدِينَةِ يَسۡتَبۡشِرُونَ
ئهوسا خهڵکی ناپوخت و بێ ڕهوشتی ئهو شاره (زانیان به میوانه بهڕێزهکان) هاتن (بهگرمهو گاڵتهوهو) مژدهی ناپوختیان بهیهکتری دهدا!
قَالَ إِنَّ هَـٰٓؤُلَآءِ ضَيۡفِي فَلَا تَفۡضَحُونِ
لوط وتی: بهڕاستی ئهوانه میوانی منن و حهیای من مهبهن، شهرمهزارم مهکهن و ئابڕووم مهبهن.